Pierre Boulez
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 26 marca 1925 Montbrison | |
| Pochodzenie | francuskie | |
| Data i miejsce śmierci | 5 stycznia 2016 Baden-Baden | |
| Instrumenty | fortepian | |
| Gatunki | muzyka poważna, muzyka współczesna, muzyka elektroniczna | |
| Zawód | kompozytor, dyrygent | |
| Wydawnictwo | CBS, Sony, Deutsche Grammophon | |
| Powiązania | Cleveland Orchestra, Filharmonia Nowojorska, Orchestre de Paris, Staatskapelle Berlin, Wiener Philharmoniker | |
| Odznaczenia | ||
      
| ||
.jpg)
Pierre Boulez (ur. 26 marca 1925 w Montbrison, zm. 5 stycznia 2016 w Baden-Baden[1]) – francuski kompozytor, dyrygent i organizator życia muzycznego.
Uznawany za jednego z najwybitniejszych współczesnych dyrygentów. Ma na swoim koncie wiele występów i nagrań muzyki, głównie romantycznej, współczesnej i chóralnej.
Był jednym z głównych twórców powojennej awangardy, związanym z serializmem oraz muzyką elektroniczną. Sławę międzynarodową zdobył jako dyrygent, najpierw jako promotor Domains Musicales w swej ojczyźnie, następnie zostając gościnnym dyrygentem Cleveland Orchestra w 1967, a rok później – dyrektorem BBC Symphony Orchestra (do 1974) i New York Philharmonic (do 1977). W 1970 na zaproszenie prezydenta Francji Georges’a Pompidou został dyrektorem Institut de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique (IRCAM) i sprawował tę funkcję do 1991. W 1976 r. założył Ensemble InterContemporain, zespół muzyczny specjalizujący się w wykonawstwie muzyki nowej, działający przy Philharmonie 2 w Paryżu.
W 1985 został laureatem prestiżowej duńskiej Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning. W 2009 roku otrzymał Nagrodę Kioto w dziedzinie sztuki i filozofii[2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 1975 – Order Pour le Mérite (Niemcy)[3]
- 1979 – Honorowy Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania)[4]
- 1983 – Odznaka Honorowa za Naukę i Sztukę (Austria)[5]
- 2001 – Krzyż Wielki Orderu Świętego Jakuba od Miecza (Portugalia)[6]
- 2012 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (Polska)[7][8]
Kompozycje[edytuj | edytuj kod]
| Dzieła kompozytorskie | ||
|---|---|---|
| Lata pracy | Tytuł dzieła | Forma muzyczna |
| 1972 -1974 | …explosante-fixe… | Utwór na instrumenty elektroniczne i tradycyjne |
| 1944 -1945 | Nocturne | Nokturn na fortepian |
| 1944 -1945 | Preludium, Tokata i Scherzo | Utwór fortepianowy |
| 1945 | Notations zestaw dwunastu utworów | Utwór fortepianowy |
| 1945 | Psalmodies, zestaw trzech utworów | Utwór fortepianowy |
| 1945 | Theme and Variations | Utwór fortepianowy |
| 1945 -1946 | Kwartet na 4 fale Martenota | Muzyka elektroniczna |
| 1946 | Notations wersja orkiestrowa | Utwór orkiestrowy |
| 1946 | Sonata fortepianowa No. 1 | Sonata |
| 1946 | Sonatina na flet i fortepian | Sonatina |
| 1946 | Le visage nuptial na Alt, sopran, 2 fale Martenota, fortepian i perkusję | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1947 -1948 | Sonata fortepianowa No. 2 | Sonata |
| 1948 | Le soleil des eaux | Musical |
| 1948 -1961 | Livre pour quatour | Kwartet smyczkowy |
| 1950 | Essais trzy utwory | Utwór na perkusję |
| 1950 -1951 | Polyphonie X | Utwór kameralny |
| 1950 -1965 | Le soleil des eaux | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1951 -1952 | Etudes | Muzyka elektroniczna |
| 1951 -1952 | Structures I | Duet fortepianowy |
| 1951 -1989 | Le visage nuptial | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1953 -1955 | Le marteau sans maître | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1955 | Orestie | Musical |
| 1955 | Symphonie mécanique | Muzyka filmowa |
| 1955 -1963 | Sonata fortepianowa No. 3 | Sonata |
| 1956 -1961 | Structures, Book II, for 2 pianos | Duet fortepianowy |
| 1957 | Le crépuscule de Yang Koueï-fei | Musical radiowy |
| 1957 -1958 | Improvisations sur Mallarmé II (trzecia część Pli selon pli) | Utwór na sopran, harfę, instrumenty klawiszowe i perkusję |
| 1957 -1962 | Improvisations sur Mallarmé I (druga część Pli selon pli) | Utwór na sopran i orkiestrę |
| 1958 | Poésie pour pouvoir | Muzyka elektroniczna z orkiestrą |
| 1958 -1968 | Figures – Doubles – Prisms | Utwór orkiestralny |
| 1959 -1960 | Tombeau (piąta część „Pli selon pli”) | Utwór na sopran i orkiestrę |
| 1959 -1984 | Improvisations sur Mallarmé III (czwarta część Pli selon pli) | Utwór na sopran i orkiestrę |
| 1960 -1990 | Don (pierwsza część Pli selon pli) | Utwór na sopran i orkiestrę |
| 1961 -1968 | Domaines, na klarnet i 21 instrumentów w sześciu grupach | Koncert na klarnet |
| 1961 -1968 | Domaines | Utwór na klarnet solo |
| 1962 | Mon Faust | Musical |
| 1965 | Éclat | Utwór na dziewięciu perkusistów i sześciu instrumentalistów |
| 1968 -1988 | Livre pour cordes | Utwór na orkiestrę smyczkową |
| 1969 | Pour Dr. Kalmus | Utwór na flet, klarnet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę |
| 1970 | Éclat/Multiples (niedokończone) | Koncert na perkusję |
| 1970 -1986 | Cummings ist der Dichter | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1974 | Ainsi parla Zarathoustra | Musical |
| 1974 -1975 | Rituel: In Memoriam Bruno Maderna | Utwór orkiestralny |
| 1977 | Messagesquisse | Koncert skrzypcowy |
| 1978 -1980 | Notations | Utwór orkiestralny |
| 1980 -1984 | Répons | Muzyka elektroniczna z zespołem instrumentalnym |
| 1982 -1995 | Dialogue de l'ombre double | Muzyka elektroniczna z zespołem instrumentalnym |
| 1984 | Dérive I | Utwór na zespół instrumentalny |
| 1985 | Mémoriale | Koncert na flet |
| 1987 -1992 | Initiale | Utwór na orkiestrę dętą |
| 1988 -1990 | Dérive II | Utwór kameralny |
| 1991 | Anthèmes | Utwór na skrzypce solo |
| 1991 -1993 | …explosante-fixe… | Muzyka elektroniczna z zespołem instrumentalnym |
| 1995 -1998 | sur Incises | Utwór na zespół instrumentalny |
| 1997 | Anthèmes II | Utwór na skrzypce i instrument elektroniczny |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Renaud Machart, Mort du compositeur et chef d’orchestre Pierre Boulez, lemonde.fr, 6 stycznia 2016 [dostęp 2016-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-06] (fr.).
- ↑ Pierre Boulez (ang.). Kyoto Prize. [dostęp 2018-10-03].
- ↑ Pierre Boluez (niem.). Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-04-08].
- ↑ Michael Kennedy: The Concise Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2004, s. 91. ISBN 0-19-860884-5.
- ↑ Anfragebeantwortung (niem.). parlament.gv.at. s. 1840. [dostęp 2020-01-28].
- ↑ Entidades Estrangeiras Agraciados com Ordens Portuguesas (port.). Ordens Honoríficas Portuguesas. [dostęp 2020-04-08].
- ↑ Wysokie odznaczenia za zasługi w upowszechnianiu twórczości Karola Szymanowskiego, paryz.msz.gov.pl, 15 grudnia 2012 [dostęp 2013-01-23].
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. [dostęp 2016-04-14].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
| ||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| ||||||||
Kontrola autorytatywna (osoba):
- ISNI: 0000 0001 2146 8794
- VIAF: 108239968
- LCCN: n50042119
- GND: 118514024
- NDL: 00433982
- LIBRIS: jgvxxnr25pk7dtl
- BnF: 13891735n
- SUDOC: 02674404X
- SBN: IT\ICCU\CFIV\037969
- NLA: 35020666
- NKC: jn20000600956
- BNE: XX873950
- NTA: 069268924
- BIBSYS: 90059641
- CiNii: DA00368074
- NLI: 000264694
- PTBNP: 26876
- CANTIC: a12202526
- LNB: 000024467
- NSK: 000197875
- WorldCat: lccn-n50042119
© Materiał pochodzi z Wikipedia i jest na licencji GFDL