Niszczyciele min projektu 206FM
| ||
.jpg) ORP „Czajka” | ||
| Kraj budowy | Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni | |
| Użytkownicy |  Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby | 1998-2001 | |
| Zbudowane okręty | 3 | |
| Okręty w służbie | 1 | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność | pełna 507 ton | |
| Długość | 58,2 metra | |
| Szerokość | 7,7 metra | |
| Zanurzenie | 2,14 metra | |
| Napęd | 2 silniki wysokoprężne Cegielskiego o mocy po 1700 KM, napędzające dwie śruby nastawne | |
| Prędkość | 18 węzłów | |
| Załoga | 54 | |
| Uzbrojenie | zestaw artyleryjsko-rakietowy ZU-23-2MR Wróbel II, trały kontaktowe i niekontaktowe, 2 wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych, wyrzutnie celów pozornych, zrzutnie bomb głębinowych (opcja), stacje hydroakustyczne oraz pojazd podwodny. | |
_NOCO2014_03.JPG)
Niszczyciele min projektu 206FM – seria polskich trałowców bazowych projektu 206F, gruntownie zmodernizowanych i przebudowanych na niszczyciele min.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Projekt modernizacji opracowano w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni i tam też przeprowadzono prace, pod kierunkiem inż. Eugeniusza Pawłowskiego. Przebudowie uległa większość pomieszczeń i struktura wewnętrzna kadłuba, podzielonego od tej pory na 10 przedziałów wodoszczelnych. Wymieniono część poszycia, a okręt zyskał całkowicie nową, większą nadbudówkę, komin i trójnożny maszt. W nadbudówce znalazły miejsce m.in. główne stanowisko dowodzenia, a także dwuprzedziałowa komora dekompresyjna szczecińskiej firmy Aquaticus, przeznaczona dla nowych członków załogi – płetwonurków. Zamiast trzech stanowisk działek kal. 25 mm zamontowano zestaw rakietowo-artyleryjski ZU-23-2MR Wróbel II, pozostawiono dwie poczwórne wyrzutnie rakiet Strzała-2M i pozbawiono okręt zrzutni bomb głębinowych. Tory minowe okrętu zostały przystosowane do zabierania zamiennie: 12 min typu OS, 12 min typu MMD-1, 12 min typu MMD-2 lub 6 min typu OD. Zmodernizowano też wyposażenie przeciwminowe, które prócz trału kontaktowego MT-2W (z przecinakami wybuchowymi Boforsa) stanowiły: trał elektromagnetyczny TEM-PE-2MA i trał akustyczny MTA-2, a także dwa pojazdy podwodne Ukwiał (zaprojektowane i zbudowane na Politechnice Gdańskiej). Zmianom uległo też wyposażenie radioelektroniczne, które składało się od tej pory z systemu wspomagania dowodzenia Pstrokosz, radaru nawigacyjnego Decca Bridge Master, stacji hydrolokacyjnej SHL-100MA, holowanej stacji hydrolokacyjnej SHL-200 Flaming B, systemu dokładnej nawigacji Jemiołuszka i systemu rozpoznawczego „swój-obcy” Supraśl. Na okręcie znalazły się także: zestaw cyfrowych map ECDIS firmy FIN Skog, radiostacje HF i UHF firmy Rohde & Schwarz, żyrokompas światłowodowy firmy C.Plath, log dopplerowski firmy STN Atlas i rozgłośnia ogólnookrętowa MORS. Zamontowano także zestaw 6 wyrzutni celów pozornych WNP81/9 Jastrząb, a zużyte jednostki napędowe Fiata zamieniono na sześciocylindrowe silniki wysokoprężne Cegielski-Sulzer 6AL25/30 o maksymalnej mocy 1700 KM każdy (nominalnie 1100 KM przy 750 obr./min). Ważną z punktu widzenia ochrony środowiska modyfikacją było zamontowanie nowej oczyszczalni ścieków oraz zbiorników oleju odzyskanego i wód zaolejonych a także odsalacza wody morskiej. Zainstalowanie nowego wyposażenia spowodowało wzrost wyporności pełnej do 507 ton i zwiększenie liczebności załogi do 54 osób[1][2][1].
Jednostki projektu 206FM zostaną zastąpione przez trzy niszczyciele min projektu 258. Prototypowy ORP „Kormoran” znajduje się już w służbie, a w stoczni Remontowa Shipbuilding w Gdańsku prowadzone są prace przy dwóch kolejnych jednostkach tego projektu – ORP „Albatros” oraz ORP „Mewa”[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Niszczyciele min projektu 206FM są jednostkami wykazującymi jednocześnie cechy trałowca. Swoje możliwości walki minowej uzyskały dzięki kompleksowej modernizacji. Główne zadania niszczycieli min to trałowanie rozpoznawcze i kontrolne, niszczenie pól minowych, wytyczanie bezpiecznych torów pływania w obrębie zapór minowych, przeprowadzanie okrętów, zespołów i transportowców, stawianie min kotwicznych i dennych, wykrywanie min kotwicznych i dennych oraz niszczenie min za pomocą pojazdu podwodnego lub przez okrętowe grupy nurków-minerów[4][5].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
- 507 ton.
wymiary:
- długość: 58,2 metra
- szerokość: 7,7 metra
- wysokość: 4 metra
- zanurzenie: 2,14 metra
napęd:
- 2 silniki wysokoprężne Cegielskiego o mocy po 1700 koni mechanicznych
- 2 śruby nastawne
osiągi:
- prędkość maksymalna: 18 węzłów
uzbrojenie:
- zestaw artyleryjsko-rakietowy ZU-23-2MR Wróbel II
- trały kontaktowe i niekontaktowe
- 2 wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych
- wyrzutnie celów pozornych
- zrzutnie bomb głębinowych (opcja)
- stacje hydroakustyczne oraz pojazd podwodny „Ukwiał”.
Okręty[edytuj | edytuj kod]
- ORP „Flaming” – okręt został zwodowany 5 maja 1966 roku w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, a do służby w Marynarce Wojennej przyjęto go 27 września tego roku. Jednostka, oznaczona numerem burtowym 621, służyła początkowo w 13. Dywizjonie Trałowców 9. Flotylli Obrony Wybrzeża w Helu, a po jej likwidacji w 2006 roku została przyporządkowana do 8. Flotylli Obrony Wybrzeża. ORP „Flaming” czterokrotnie wchodził w skład stałych zespołów obrony przeciwminowej NATO i uczestniczył w wielu międzynarodowych manewrach oraz ćwiczeniach, neutralizując niebezpieczne pozostałości po II wojnie światowej na wodach polskich i obcych. W lutym 2000 roku „Flaming” został wycofany ze służby i poddany konwersji na niszczyciel min proj. 206FM, która trwała od marca 2000 roku do czerwca 2001 roku Intensywnie eksploatowany okręt został wycofany ze służby 4 grudnia 2020 roku[6][7].
- ORP „Czajka” – okręt został zwodowany 17 grudnia 1966 roku w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, a do służby w Marynarce Wojennej przyjęto go 17 czerwca 1967 roku. Intensywnie eksploatowana jednostka, oznaczona znakiem burtowym 624, służyła początkowo w 13. Dywizjonie Trałowców 9. Flotylli Obrony Wybrzeża w Helu, a po jej likwidacji w 2006 roku została przyporządkowana do 8. Flotylli Obrony Wybrzeża. Przebudowany w latach 1998–2000 na niszczyciel min proj. 206FM. Okręt nadal służy w polskiej flocie[6][8].
- ORP „Mewa” – okręt został zwodowany 22 grudnia 1966 roku w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, a do służby w Marynarce Wojennej przyjęto go 9 maja 1967 roku. Intensywnie eksploatowana jednostka, oznaczona znakiem burtowym 623, służyła początkowo w 13. Dywizjonie Trałowców 9. Flotylli Obrony Wybrzeża w Helu, a po jej likwidacji w 2006 roku została przyporządkowana do 8. Flotylli Obrony Wybrzeża. przebudowany w latach 1998–1999 na niszczyciel min proj. 206FM. W 1987 roku na jego pokładzie przebywał papież Jan Paweł II. Okręt został wycofany ze służby 30 grudnia 2019 roku[6][9].
Udział w misjach międzynarodowych[edytuj | edytuj kod]
Udział Niszczycieli min proj. 206FM w składzie „Tarczy Przeciwminowej NATO”[4]:
- 12.10.2002 r. do 11.12.2002 r. - ORP „Mewa”
- 23.04.2003 r. do 10.07.2003 r. - ORP „Czajka”
- 16.08.2003 r. do 05.10.2003 r. - ORP „Flaming”
- 14.08.2004 r. do 13.10.2004 r. - ORP „Czajka”
- 16.08.2005 r. do 25.10.2005 r. - ORP „Mewa”
- 08.08.2006 r. do 26.10.2006 r. - ORP Flaming
- 30.07.2007 r. do 16.10.2007 r. - ORP „Czajka”
- 02.08.2010 r. do 04.11.2010 r. - ORP „Mewa”
- 31.08.2011 r. do 26.11.2011 r. - ORP „Flaming”
- 17.01.2013 r. do 05.05.2013 r. - ORP „Czajka”
- 28.05.2014 r. do 11.12.2014 r. - ORP „Flaming”
- 20.02.2015 r. do 22.06.2015 r. - ORP „Mewa”
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jerzy M. Kamiński, Na drodze do pierwszego polskiego niszczyciela min. Okręty projektu 206FM., „„Morze, Statki i Okręty”. Nr 11/2008 (83), 2008. Magnum-X.”, ISSN 1426-529X.
- ↑ Jerzy M. Kamiński, Współczesne „ptaszki” czyli historia projektu 206., „„Morze, Statki i Okręty”. Nr 9/2008 (81), 2008. Magnum-X.”, ISSN 1426-529X.
- ↑ Mewa zakończyła służbę, Wydawnictwo militarne ZBIAM, 30 grudnia 2019 [dostęp 2020-12-15] (pol.).
- ↑ a b Niszczyciele Min typu Flaming, Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2020-12-15] (pol.).
- ↑ Niszczyciele min – typu FLAMING - Okręty - 100 lat Marynarki Wojennej, 100latmw.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-15].
- ↑ a b c Witold Koszela. Oświęcim:, Okręty Floty Polskiej. T. II, Wydawnictwo Napoleon V, 2017, ISBN 978-83-65746-68-9.
- ↑ ORP Flaming opuścił banderę - Defence24, www.defence24.pl [dostęp 2020-12-15].
- ↑ ORP „Czajka” pomaga Łotyszom, www.polska-zbrojna.pl [dostęp 2020-12-15].
- ↑ ORP Mewa kończy służbę w Marynarce Wojennej, Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2020-12-15] (pol.).
© Materiał pochodzi z Wikipedia i jest na licencji GFDL
Losowe treści:
Wydarzenia
W Moskwie odsłonięto pierwszy w Rosji pomnik Jana Pawła II. Ma ponad 1,8 m wysokości i waży dwie tony.
Rocznice
1871 – zmarł Charles Babbage, angielski, matematyk i mechanik, twórca maszyny analitycznej
1976 – premiera filmu Brunet wieczorową porą
Muzyka
21 listopada ukaże się nowy singiel wokalistki zatytułowany "Marry The Night". Artystka zaprezentowała właśnie okładkę nowego singla. Na singlu usłyszymy także prawdopodobnie kilka remiksów. Jak zdradziła piosenkarka, "Marry The Night" opowiada o jej miłości do swojego rodzinnego miasta.
Sport
Adam Małysz zabierze do Maroka swoją żonę i córkę, które wystartują w rajdzie RMF Morocco Challenge - ta mocno zaskakująca wiadomość wywołała spore poruszenie w polskich mediach.