Michelangelo Antonioni
| ||
![]() Antonioni w 1995 | ||
Data i miejsce urodzenia | 29 września 1912 Ferrara | |
Data i miejsce śmierci | 30 lipca 2007 Rzym | |
Zawód | reżyser, scenarzysta | |
Współmałżonek | Letizia Balboni (1942–54) Enrica Antonioni (1986–2007) | |
Lata aktywności | 1942–2004 | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() | ||
Strona internetowa |
Michelangelo Antonioni (ur. 29 września 1912 w Ferrarze, zm. 30 lipca 2007 w Rzymie)[1] – włoski reżyser, scenarzysta i montażysta filmowy. Uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców kina autorskiego w historii[2]. Jego dzieła uchodzą za rewolucyjne w kwestii filmowej narracji oraz podejścia do realizmu w kinie[2]. Cechują je powolne ruchy kamery utrzymane w poetyce „slow cinema”, oszczędna gra aktorów i nieraz brak klasycznej linii fabularnej. Do jego najważniejszych filmów zalicza się Przygodę (1960), Noc (1961), Zaćmienie (1962)—nazwane „trylogią alienacji”, Czerwoną pustynię (1964), Powiększenie (1966) oraz Zawód: Reporter (1975).
Największe sukcesy artystyczne święcił w latach 60. XX wieku, niejednokrotnie wzbudzając kontrowersje śmiałością obyczajową swoich dzieł[3]. Antonioni (obok Henriego-Georgesa Clouzot oraz Roberta Altmana) jest jednym z trzech reżyserów w historii kina, którzy otrzymali główne nagrody na trzech najważniejszych festiwalach filmowych w Berlinie, Cannes i Wenecji – zdobył Złotego Niedźwiedzia za Noc (1961), Złotego Lwa za Czerwoną pustynię (1964) i Złotą Palmę za Powiększenie (1967). Co więcej, za Krzyk (1957) otrzymał także główną nagrodę Złotego Lamparta na MFF w Locarno. W 1995 roku podczas 67. ceremonii wręczenia Oscarów otrzymał nagrodę za całokształt twórczości.
Spis treści
Zarys kariery[edytuj | edytuj kod]
Początkowo zajmował się filmem dokumentalnym, by od początku lat 50. konsekwentnie tworzyć własny styl ekspresji filmowej w kinie fabularnym. W 1950 nakręcił swój debiutancki film Kronika pewnej miłości. Jednak prawdziwie wielkie sukcesy nadeszły w latach 60. Wtedy to powstała słynna trylogia o samotności, na którą złożyły się filmy: Przygoda (1960), Noc (1961) i Zaćmienie (1962). We wszystkich tych obrazach wystąpiła Monica Vitti, ulubiona aktorka i muza reżysera.
O sukcesie i renomie Antonioniego najlepiej świadczy nagrodzenie jego filmów głównymi nagrodami na wszystkich trzech wiodących światowych festiwalach filmowych. Zdobył Złotego Niedźwiedzia na 11. MFF w Berlinie za Noc, Złotego Lwa na 25. MFF w Wenecji za Czerwoną pustynię[4] oraz Złotą Palmę na 20. MFF w Cannes za swoje najsłynniejsze dzieło – Powiększenie (1966).
W latach 70. reżyser nakręcił głośny film Zawód: reporter (1975), w którym główną rolę zagrał Jack Nicholson. Później Antonioni tworzył jedynie sporadycznie, a jego filmy nie zyskiwały już takiego jak dawniej uznania. W 1995 otrzymał Oscara za całokształt twórczości.
Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]
|
|
|
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
Nagroda | Rok | Kategoria | Nominowana praca | Wynik |
---|---|---|---|---|
16. MFF w Wenecji | 1955 | Srebrny Lew | Przyjaciółki | Wygrana |
MFF w Locarno | 1957 | Złoty Lampart | Krzyk | Wygrana |
13. MFF w Cannes | 1960 | Nagroda Jury | Przygoda | Wygrana |
11. MFF w Berlinie | 1961 | Złoty Niedźwiedź | Noc | Wygrana |
Nagroda FIPRESCI | Wygrana | |||
15. MFF w Cannes | 1962 | Nagroda Specjalna Jury | Zaćmienie | Wygrana |
25. MFF w Wenecji | 1964 | Złoty Lew | Czerwona pustynia | Wygrana |
20. MFF w Cannes | 1967 | Złota Palma | Powiększenie | Wygrana |
35. MFF w Cannes | 1982 | Nagroda z okazji 35-lecia festiwalu | Identyfikacja kobiety | Wygrana |
40. MFF w Wenecji | 1983 | Honorowy Złoty Lew | — | Wygrana |
Nagroda Akademii Filmowej | 1995 | Oscar za całokształt twórczości | — | Wygrana |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michelangelo Antonioni w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ a b Michelangelo Antonioni wielkim reżyserem był (pol.). 4 grudnia 2009. s. Newsweek. [dostęp 2017-11-20].
- ↑ Ale kino+ Michelangelo Antonioni w Ale kino+ (pol.). 17 lipca 2017. s. Ale Kino+ na YouTube. [dostęp 2017-11-20].
- ↑ Lista nagrodzonych Złotym Lwem i innymi nagrodami głównymi na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji [2013-06-02]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Michelangelo Antonioni w bazie IMDb (ang.)
- Michelangelo Antonioni w bazie Filmweb
- senses of cinema – Michelangelo Antonioni
|
|
- ISNI: 0000 0001 2147 5994
- VIAF: 110291829
- ULAN: 500261898
- LCCN: n79106426
- GND: 11864971X
- NDL: 00511741
- LIBRIS: 31fhk94m0s4wkg7
- BnF: 11888966p
- SUDOC: 026688530
- SBN: IT\ICCU\CFIV\017310
- NLA: 36551307
- NKC: jn20000700064
- BNE: XX4578796
- NTA: 070236704
- BIBSYS: 90180936
- CiNii: DA0323127X
- Open Library: OL230576A
- NLI: 001696906, 001696879
- PTBNP: 24940
- CANTIC: a11857626
- LNB: 000079210
- NSK: 000406896
- CONOR: 57180771
- WorldCat
© Materiał pochodzi z Wikipedia i jest na licencji GFDL