Karl Geiger (ur. 11 lutego 1993 w Oberstdorfie[3]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC 1906 Oberstdorf. Drużynowy srebrny medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich (2020) oraz drużynowy srebrny medalista MŚ w lotach z 2020. Srebrny medalista indywidualny z dużej skoczni oraz dwukrotny złoty medalista drużynowy z Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Brązowy medalista drużynowy Mistrzostw Świata Juniorów 2013. Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020, jak również Letniego Grand Prix 2018, trzeci w Pucharze Kontynentalnym 2015/2016. Medalista mistrzostw kraju.
W 2005 zajął trzecie miejsce w roczniku 1993 na nieoficjalnych mistrzostwach świata dzieci w Garmisch-Partenkirchen. Na podium obok Geigera stanęli Tomasz Byrt i Rok Justin[4].
W zawodach FIS Cup zadebiutował 23 stycznia 2010 w Lauschy, dzień później zdobył pierwsze punkty[5]. Aż do sezonu 2011/2012 rzadko występował na arenie międzynarodowej. Po dobrych występach w zawodach FIS Cup i Alpen Cup został powołany na zawody Pucharu Kontynentalnego w Kuopio. Drugiego dnia tych zawodów, 11 marca 2012, zajął 14. miejsce[6].
W letniej części sezonu osiągnął dobre wyniki w Letnim Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie stając na podium. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 5. pozycji[7]. Zdobył również punkty Letniego Grand Prix, zajmując 14. miejsce w Klingenthal[8].
Został powołany przez trenera Wernera Schustera na inaugurujące Puchar Świata zawody w Lillehammer[9]. W pierwszym konkursie sezonu zajął 21. miejsce[10]. 9 grudnia 2012 na próbie przedolimpijskiej w Krasnej Polanie ukończył zawody na 6. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu. Indywidualnie był siódmy[8], a w zawodach drużynowych zdobył brązowy medal[11]. Poza szóstym miejscem z zawodów w Rosji, najwyższym miejscem, jakie zajął Geiger w Pucharze Świata w sezonie 2012/2013 było 20. z lutego 2013 z mamuciej skoczni w Oberstdorfie[8].
W sezonie 2013/2014 w zawodach Pucharu Świata Geiger kilkukrotnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany został na 12. miejscu, w Sapporo. Pięciokrotnie stawał na podium w Pucharze Kontynentalnym[12]. W sezonie 2014/2015 występował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w zimowej edycji raz stając na podium. Punkty PŚ zdobył tylko raz, w Sapporo[13].
Przez większość sezonu 2015/2016 Geiger startował w Pucharze Kontynentalnym, w grudniu i styczniu pięciokrotnie stając na podium. W lutym 2016 zaczął być regularnie powoływany na zawody Pucharu Świata, początkowo zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. 21 lutego po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów z cyklu Pucharu Świata dzięki zajęciu 2. miejsca w konkursie w Lahti, który rozgrywany był na nietypowej w tym cyklu skoczni normalnej. Po tym występie powrócił do wyników na poziomie drugiej i trzeciej dziesiątki. W dniach 12-13 marca wystąpił w ostatnich zawodach Pucharu Kontynentalnego 2015/2016, dwukrotnie zajmując miejsce na podium[14]. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 sklasyfikowany został na 30. miejscu ze 174 punktami[15], zaś w klasyfikacji PK znalazł się na trzeciej pozycji[16].
Uzyskał dobre rezultaty w Letnim Grand Prix 2016. 10 września w Czajkowskim zajął 3. miejsce, kilka innych konkursów również kończył w pierwszej dziesiątce. Puchar Świata w skokach narciarskich 2016/2017 Geiger rozpoczął od 6. miejsca w Ruce, które okazało się być dla niego najlepszym w sezonie. Wystąpił w nim we wszystkich konkursach Pucharu Świata, regularnie zdobywając punkty. Łącznie pięciokrotnie zajmował pozycje w najlepszej dziesiątce w konkursach indywidualnych[17]. Cały sezon ukończył na 18. miejscu z 369 punktami[15].
Zajął 3. miejsce w otwierającym Letnie Grand Prix 2017 konkursie w Wiśle[18].
W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata sześciokrotnie zajął miejsca w najlepszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany został na 6. miejscu w grudniu 2017 w Niżnym Tagile. W pozostałych występach najczęściej kończył zawody w drugiej dziesiątce[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu na koniec sezonu znalazł się na 14. miejscu z 427 punktami[15]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zajął 10. miejsce na skoczni normalnej i 7 na skoczni dużej, zaś w konkursie drużynowym, startując wraz z Stephanem Leyhe, Richardem Freitagiem i Andreasem Wellingerem, zdobył srebrny medal[18].
W ramach Letniego Grand Prix 2018 czterokrotnie stawał na podium: zajął 2. miejsce w konkursie w Hinterzarten, dwukrotnie zwyciężył w Râșnovie, a w Hinzenbach zajął 3. lokatę. Miejsca w pierwszej dziesiątce zajmował również w dwóch pozostałych występach[19]. Cały cykl ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej[20].
W otwierających sezon 2018/2019 Pucharu Świata konkursach zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 15 grudnia 2018 w Engelbergu odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach cyklu[19]. W styczniu 2019 osiągał nieco słabsze wyniki, najwyżej sklasyfikowany został w Bischofshofen, na 10. miejscu. 16 lutego w Willingen po raz drugi zwyciężył w konkursie Pucharu Świata. Dzień później był 6.[19], a całe Willingen Five 2019 ukończył na 3. pozycji[21].
Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych na skoczni dużej, a także dwa złote medale w konkursach drużynowych: w zespole męskim z Richardem Freitagiem, Stephanem Leyhe i Markusem Eisenbichlerem, a także w zespole mieszanym z Kathariną Althaus, Juliane Seyfarth i Eisenbichlerem. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajął 18. miejsce. W marcowych zawodach Pucharu Świata jeszcze trzykrotnie zajmował lokaty w najlepszej dziesiątce[19]. Cały cykl zakończył na 10. miejscu w klasyfikacji generalnej z 765 punktami[15].
Zwyciężył w konkursie Letniego Grand Prix 2019 rozgrywanym w lipcu w Hinterzarten. Miejsca w pierwszej dziesiątce zajął jeszcze w trzech innych konkursach cyklu[22].
Od początku sezonu 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W grudniu 2019 stawał na podium zawodów indywidualnych w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile, gdzie był drugi, a także w pierwszych zawodach w Engelbergu, gdzie zajął 3. miejsce. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. pozycję w zawodach w Oberstdorfie, Garmisch-Partenkirchen i Bischofshofen, a w zawodach w Innsbrucku znalazł się na 8. lokacie[22]. Cały cykl zakończył na 3. miejscu[15]. 11 i 12 stycznia 2020 dwukrotnie zwyciężył w rozgrywanych na skoczni normalnej zawodach w Predazzo[22]. Po pierwszym z tych zwycięstw objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[23].
W kolejnych tygodniach Geiger zajmował w Pucharze Świata głównie miejsca w pierwszej dziesiątce, ale poza najlepszą trójką[22]. Po zajęciu 11. pozycji w Sapporo 1 lutego 2020 stracił pozycję lidera cyklu na rzecz Stefana Krafta[24]. Na przełomie lutego i marca powrócił na podium, zajmując kolejno 1. i 2. miejsce na skoczni normalnej w Râșnovie oraz 2. i 1. miejsce w Lahti. W kończących sezon zawodach w Lillehammer w ramach Raw Air 2020 dwukrotnie zajął najgorszą w sezonie, 19. pozycję[22]. Puchar Świata 2019/2020 zakończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1519 punktami, o 140 punktów za Kraftem[15].
Zajmował miejsca na podium mistrzostw Niemiec. Indywidualnie zdobył złoty medal w 2019[25], srebrny w 2013[26] i 2017[27] oraz brązowy w 2014[28]. W zawodach drużynowych, reprezentując Bawarię, zdobywał złoty medal w 2012[29], 2013[30], 2014[31], 2016[32], 2018[33] i 2019[34] oraz srebrny w 2015[35].
Starty K. Geigera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 10.
|
10 lutego
|
2018
|
 Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-98
|
HS-109
|
indywid.
|
103,5 m
|
105,0 m
|
236,7 pkt
|
22,6 pkt
|
Andreas Wellinger
|
| 7.
|
17 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS-142
|
indywid.
|
132,0 m
|
137,5 m
|
267,6 pkt
|
18,1 pkt
|
Kamil Stoch
|
2.
|
19 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS-142
|
druż.[a]
|
136,0 m
|
134,0 m
|
1075,7 pkt (271,1 pkt)
|
22,8 pkt
|
Norwegia
|
Starty K. Geigera na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
2.
|
23 lutego
|
2019
|
 Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
indywid.
|
131,0 m
|
130,5 m
|
267,3 pkt
|
12,1 pkt
|
Markus Eisenbichler
|
1.
|
24 lutego
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
druż.[b]
|
129,0 m
|
130,0 m
|
987,5 pkt (259,8 pkt)
|
–
|
| 18.
|
1 marca
|
2019
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
indywid.
|
100,0 m
|
92,5 m
|
199,0 pkt
|
19,3 pkt
|
Dawid Kubacki
|
| 1.
|
2 marca
|
2019
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
druż. mix.[c]
|
103,5 m
|
107,0 m
|
1012,2 pkt (264,0 pkt)
|
–
|
Starty K. Geigera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
11–12 grudnia
|
2020
|
 Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
indywid.
|
241,0 m
|
223,5 m
|
240,5 m
|
231,5 m
|
877,2 pkt
|
—
|
| 2.
|
13 grudnia
|
2020
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
druż.[d]
|
238,0 m
|
224,5 m
|
1708,5 pkt (456,7 pkt)
|
19,2 pkt
|
Norwegia
|
Starty K. Geigera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 7.
|
24 stycznia
|
2013
|
 Liberec
|
Ještěd
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
96,5 m
|
94,5 m
|
246,5 pkt
|
37,0 pkt
|
Jaka Hvala
|
3.
|
26 stycznia
|
2013
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[e]
|
96,5 m
|
101,0 m
|
1038,5 pkt (262,5 pkt)
|
48,0 pkt
|
Słowenia
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Przypisy
|
| 1.
|
15 grudnia
|
2018
|
 Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
135,0 m
|
141,0 m
|
302,0 pkt
|
–
|
| 2.
|
16 lutego
|
2019
|
 Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
142,0 m
|
150,5 m
|
311,1 pkt
|
* WF 2019
|
| 3.
|
11 stycznia
|
2020
|
 Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-104
|
104,5 m
|
103,5 m
|
294,6 pkt
|
–
|
| 4.
|
12 stycznia
|
2020
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-104
|
107,0 m
|
103,5 m
|
285,2 pkt
|
–
|
| 5.
|
21 lutego
|
2020
|
 Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-97
|
100,0 m
|
100,0 m
|
270,3 pkt
|
–
|
| 6.
|
1 marca
|
2020
|
 Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
122,5 m
|
130,0 m
|
266,4 pkt
|
–
|
| 7.
|
29 grudnia
|
2020
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
127,0 m
|
136,5 m
|
291,1 pkt
|
* TCS 2020/2021
|
| Sezon PŚ |
1. miejsce |
2. miejsce |
3. miejsce |
Razem
|
| 2012/2013 |
– |
– |
– |
–
|
| 2013/2014 |
– |
– |
– |
–
|
| 2014/2015 |
– |
– |
– |
–
|
| 2015/2016 |
– |
1 |
– |
1
|
| 2016/2017 |
– |
– |
– |
–
|
| 2017/2018 |
– |
– |
– |
–
|
| 2018/2019 |
2 |
– |
– |
2
|
| 2019/2020 |
4 |
6 |
1 |
11
|
| 2020/2021 |
1 |
1 |
1 |
3
|
| Suma |
7 |
8 |
2 |
17
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
21 lutego
|
2016
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-90
|
HS-100
|
96,0 m
|
99,5 m
|
232,2 pkt
|
2.
|
9,2 pkt
|
Michael Hayböck
|
| 2.
|
15 grudnia
|
2018
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
135,0 m
|
141,0 m
|
302,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 3.
|
16 lutego
|
2019
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
142,0 m
|
150,5 m
|
311,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 4.
|
7 grudnia
|
2019
|
 Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
130,0 m
|
130,0 m
|
250,1 pkt
|
2.
|
1,5 pkt
|
Yukiya Satō
|
| 5.
|
21 grudnia
|
2019
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
133,5 m
|
135,0 m
|
277,6 pkt
|
3.
|
11,1 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 6.
|
29 grudnia
|
2019
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
135,0 m
|
134,0 m
|
295,9 pkt
|
2.
|
9,2 pkt
|
Ryōyū Kobayashi
|
| 7.
|
1 stycznia
|
2020
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
HS-142
|
132,0 m
|
141,5 m
|
285,0 pkt
|
2.
|
4,8 pkt
|
Marius Lindvik
|
| 8.
|
6 stycznia
|
2020
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-142
|
140,0 m
|
136,0 m
|
291,0 pkt
|
2.
|
9,9 pkt
|
Dawid Kubacki
|
| 9.
|
11 stycznia
|
2020
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-104
|
104,5 m
|
103,5 m
|
294,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 10.
|
12 stycznia
|
2020
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-104
|
107,0 m
|
103,5 m
|
285,2 pkt
|
1.
|
–
|
| 11.
|
21 lutego
|
2020
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-97
|
100,0 m
|
100,0 m
|
270,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 12.
|
22 lutego
|
2020
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-97
|
99,5 m
|
96,0 m
|
266,7 pkt
|
2.
|
3,6 pkt
|
Stefan Kraft
|
| 13.
|
28 lutego
|
2020
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
128,5 m
|
130,5 m
|
279,1 pkt
|
2.
|
5,0 pkt
|
Stefan Kraft
|
| 14.
|
1 marca
|
2020
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
122,5 m
|
130,0 m
|
266,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 15.
|
22 listopada
|
2020
|
 Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
133,5 m
|
128,0 m
|
258,6 pkt
|
2.
|
9,0 pkt
|
Markus Eisenbichler
|
| 16.
|
29 grudnia
|
2020
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
127,0 m
|
136,5 m
|
291,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 17.
|
6 stycznia
|
2021
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-142
|
138,0 m
|
133,5 m
|
277,3 pkt
|
3.
|
23,4 pkt
|
Kamil Stoch
|
stan na 17 stycznia 2021
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
10 września
|
2016
|
Czajkowskij
|
Snieżynka
|
K-125
|
HS-140
|
136,5 m
|
137,0 m
|
259,5 pkt
|
3.
|
16,0 pkt
|
Robert Kranjec
|
| 2.
|
15 lipca
|
2017
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
130,0 m
|
128,0 m
|
251,5 pkt
|
3.
|
4,1 pkt
|
Dawid Kubacki
|
| 3.
|
28 lipca
|
2018
|
Hinterzarten
|
Rothaus-Schanze
|
K-95
|
HS-108
|
104,0 m
|
99,0 m
|
256,3 pkt
|
2.
|
14,8 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 4.
|
22 września
|
2018
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-97
|
98,0 m
|
99,0 m
|
269,9 pkt
|
1.
|
–
|
| 5.
|
23 września
|
2018
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-97
|
99,5 m
|
100,5 m
|
269,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 6.
|
30 września
|
2018
|
Hinzenbach
|
Aigner-Schanze
|
K-85
|
HS-94
|
87,0 m
|
88,0 m
|
237,3 pkt
|
3.
|
8,4 pkt
|
Daniel Huber
|
| 7.
|
27 lipca
|
2019
|
Hinterzarten
|
Rothaus-Schanze
|
K-95
|
HS-108
|
106,0 m
|
99,0 m
|
253,6 pkt
|
1.
|
–
|
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2019
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2019/2020
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LPK 2019
- ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Andreas Wellinger
- ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Richard Freitag, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler
- ↑ a b Skład zespołu: Katharina Althaus, Markus Eisenbichler, Juliane Seyfarth, Karl Geiger
- ↑ a b Skład zespołu: Constantin Schmid, Pius Paschke, Markus Eisenbichler, Karl Geiger
- ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Michael Dreher, Tobias Löffler, Andreas Wellinger
- ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Andrzej Mysiak: Sobota w Planicy: Był rekord czy nie?. skokinarciarskie.pl, 2017-03-25. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Karl Geiger (Niemcy). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2019-04-07].
- ↑ Katarzyna Socha: Murańka, Byrt oraz Słowiok ze złotymi medalami MŚ dzieci w Ga-Pa!. skijumping.pl, 2005-07-30. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2010 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2012 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Klasyfikacja Letniego Pucharu Kontynentalnego w sezonie 2012/2013. skijumping.pl. [dostęp 2019-06-29].
- ↑ a b c GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2013 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Odmłodzony skład Niemców na Lillehammer. skijumping.pl, 2012-11-16. [dostęp 2011-11-24].
- ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Lillehammer: Freund wyprzedził Morgensterna i Bardala, słaby występ Polaków. skokinarciaskie.pl, 2012-11-24. [dostęp 2011-11-24].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: MŚJ w Libercu: Słoweńcy najlepsi, Polacy ze srebrem!. skijumping.pl, 2013-01-26. [dostęp 2013-01-27].
- ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2014 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2015 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13].
- ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2016 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ a b c d e f GEIGER Karl - Athlete Information; World Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-04-10].
- ↑ Dominik Formela: PK w Czajkowskim: Geiger wygrywa konkurs, Hilde cały cykl. skijumping.pl, 2016-03-13. [dostęp 2019-06-29].
- ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2017 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ a b c GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2018 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ a b c d GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2019 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Grand Prix Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: R. Kobayashi wygrywa konkurs i Willingen Five, Żyła trzeci!. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ a b c d e GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2020 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-04-10].
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Predazzo: Geiger wygrywa i zostaje liderem cyklu, Kubacki trzeci!. skijumping.pl, 2020-01-11. [dostęp 2020-04-21].
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Sapporo: Triumf Y. Sato, Kubacki trzeci!. skijumping.pl, 2020-02-01. [dostęp 2020-04-21].
- ↑ Dominik Formela: Geiger i Seyfarth mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2019-10-18. [dostęp 2020-04-10].
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Mistrzostwa Niemiec: Althaus i Kraus triumfują w Oberstdorfie. skijumping.pl, 2013-10-05. [dostęp 2018-04-15].
- ↑ Dominik Formela: Wellinger mistrzem Niemiec. skijumping.pl, 2017-10-05. [dostęp 2019-05-29].
- ↑ Aleksandra Kruc: Freitag zwycięża w mistrzostwach Niemiec. skokinarciarskie.pl, 2014-09-06. [dostęp 2018-04-15].
- ↑ Adrian Dworakowski: Ekipa z Bawarii drużynowym Mistrzem Niemiec. skijumping.pl, 2012-10-06. [dostęp 2019-05-29].
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Mistrzostwa Niemiec: Bawarczycy obronili tytuł. skijumping.pl, 2013-10-06. [dostęp 2018-04-15].
- ↑ Deutsche Meisterschaften Teamspringen – Adler Skistadion Hinterzarten Rothaus Schanze HS 108 – 07.09.2014 – Teamspringen (niem.). sommerskispringen-hinterzarten.de, 2014-09-07. [dostęp 2018-04-15].
- ↑ Dominik Formela: Bawarczycy górą w Niemczech. skijumping.pl, 2016-10-21. [dostęp 2019-05-29].
- ↑ Dominik Formela: Bawarczycy najlepsi w Niemczech. skijumping.pl, 2018-07-14. [dostęp 2018-07-24].
- ↑ Adam Bucholz: Bawarczycy nokautują w konkursie drużynowym mistrzostw Niemiec. skijumping.pl, 2019-10-19. [dostęp 2020-04-10].
- ↑ Deutsche Meisterschaft 2015 Skisprung Team – Garmisch-Partenkirchen – 23. Oktober 2015 (niem.). rennmeldung.de, 2015-10-23. [dostęp 2018-04-15].
| Mistrzowie Niemiec w skokach narciarskich |
|---|
| Indywidualnie |
|
|---|
Skocznia duża
indywidualnie |
|
|---|
Skocznia normalna
indywidualnie |
|
|---|
| Indywidualnie |
|
|---|
| Drużynowo |
- 1986: Bawaria
- 1987: Bawaria (Heumann, Wegscheider, Klauser, Bauer)
- 1988: Bawaria (Heumann, Wegscheider, Klauser, Bauer)
- 1989: Bawaria I (Heumann, Klauser, Bauer)
- 1990: Bawaria I (Leonhardt, Heumann, Klauser, Bauer)
- 1991: Saksonia
- 1992: Schwarzwald (Thoma, Duffner, Scherer, Wangler)
- 1993: Schwarzwald (Thoma, Duffner, Scherer, Hannawald)
- 1994: Turyngia
- 1995
- 1996: Badenia-Wirtembergia (Jäkle, Hannawald, Thoma, Duffner)
- 1997: Turyngia (Gebstedt, Hornschuh, Bracht, Siegmund)
- 1998: Badenia-Wirtembergia (Jäkle, Schmitt, Thoma, Hannawald)
- 1999: Bawaria
- 2000: Bawaria (Audenrieth, Späth, Uhrmann, Löffler)
- 2001: Badenia-Wirtembergia I (Schmitt, Hannawald, Duffner, Jäkle)
- 2002: Bawaria I (Neumayer, Löffler, Uhrmann, Späth)
- 2003: Bawaria (Bracht, Späth, Löffler, Uhrmann)
- 2004: Bawaria I (Neumayer, Bracht, Uhrmann, Späth)
- 2005: Bawaria I (Neumayer, Bader, Uhrmann, Späth)
- 2006: Bawaria I (Neumayer, Späth, Bogner, Uhrmann)
- 2007: Turyngia I (Musiol, Ritzerfeld, Wank, Hocke)
- 2008: Bawaria I (Schoft, Neumayer, Späth, Uhrmann)
- 2009: Badenia-Wirtembergia I (Bodmer, Horlacher, Ulmer, Schmitt)
- 2010: Bawaria I (Neumayer, Schoft, Freund, Uhrmann)
- 2011: Bawaria I (Neumayer, Paschke, Kraus, Freund)
- 2012: Bawaria I (Wellinger, Wenig, Kraus, Geiger)
- 2013: Bawaria I (Neumayer, Geiger, Kraus, Freund)
- 2014: Bawaria I (Wellinger, Geiger, Kraus, Freund)
- 2015: Bawaria I (Neumayer, Eisenbichler, Wellinger, Freund)
- 2016: Bawaria I (Geiger, Kraus, Wellinger, Eisenbichler)
- 2017
- 2018: Bawaria II (Geiger, Goller, Raimund, Eisenbichler)
- 2019: Bawaria I (Geiger, Baer, C. Schmid, Eisenbichler)
- 2020: Bawaria I (Freund, Paschke, Geiger, Eisenbichler)
|
|---|
|
Pjongczang
Seefeld/Innsbruck
Planica
Liberec
Engelberg
Willingen
Predazzo
Râșnov
Lahti
Niżny Tagił
Wisła
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
