Dawid Kubacki

Dawid Kubacki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 12 marca 1990
Nowy Targ
Klub Wisła Zakopane
Wzrost 180 cm[1]
Debiut w PŚ 16 stycznia 2009 w Zakopanem (49. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ 1 grudnia 2012 w Ruce (22. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ 30 grudnia 2017 w Oberstdorfie (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ 13 stycznia 2019 w Predazzo
Rekord życiowy 236,5 m na Letalnicy w Planicy (25 marca 2018)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
brąz Pjongczang 2018 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 2017 duża druż.
złoto Seefeld in Tirol 2019 normalna
brąz Val di Fiemme 2013 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
brąz Oberstdorf 2018 drużynowo
brąz Planica 2020 drużynowo
Turniej Czterech Skoczni
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2019/2020
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2020/2021
Titisee-Neustadt Five
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2020
Letnie Grand Prix
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2017
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2019
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2020
Letni Puchar Kontynentalny
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2015
Inne
Gold medal with cup.svg Skok Roku
2020
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Małopolski
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Dawid Grzegorz Kubacki[3] (ur. 12 marca 1990 w Nowym Targu[1]) – polski skoczek narciarski, zawodnik klubu sportowego Wisła Zakopane, reprezentant Polski.

Dwukrotny olimpijczyk. Drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Zdobywca trzech medali mistrzostw świata – złotego indywidualnie (2019) oraz złotego (2017) i brązowego (2013) w konkursach drużynowych. Dwukrotny drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich (2018 i 2020). Zwycięzca 68. Turnieju Czterech Skoczni (2019/2020) oraz dwóch edycji Letniego Grand Prix (w 2017 i 2019). Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. Czterokrotny letni mistrz Polski. Najwyżej w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata uplasował się w sezonie 2019/2020, gdy był 4.

Styl jego skoków charakteryzuje się wysoką parabolą lotu[4][5][6].

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Lata 2005–2010[edytuj | edytuj kod]

25 września 2005 zadebiutował w konkursie FIS Cup, w Bischofshofen zajmując 33. pozycję. 14 stycznia 2006 zdobył pierwsze punkty w tym cyklu po zajęciu 22. miejsca w konkursie w Harrachovie. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006, zajmując 42. miejsce indywidualnie i 7. w drużynie[7]. 18 marca 2007 po raz pierwszy wystartował w zawodach Pucharu Kontynentalnego, zajmując 26. pozycję w konkursie w Zakopanem[8].

W sezonie 2008/2009 trzykrotnie stawał na podium zawodów FIS Cup. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009, zajmując 33. miejsce. 16 stycznia 2009 zadebiutował w Pucharze Świata, w zawodach w Zakopanem zajmując 49. pozycję[9].

W sezonie 2009/2010 Kubacki zdobył pierwsze w karierze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 22. pozycję w zawodach w Hakubie. Stanął również na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego na Alpensia Jumping Park w Korei Południowej. W zimowej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Wystąpił też czterokrotnie w konkursach Pucharu Świata. Najwyższym miejscem zajętym przez Kubackiego w tym cyklu była 32. pozycja z Sapporo. W swoim ostatnim występie na mistrzostwach świata juniorów zajął 31. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[10].

Lata 2010–2012[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2010 występował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie zajmując miejsca na podium. Wystartował we wszystkich konkursach Letniego Grand Prix 2010. Indywidualnie sześć z nich ukończył w pierwszej dziesiątce. Dwukrotnie – 28 i 29 sierpnia w Hakubie – stawał na podium po zajęciu drugiej pozycji. W pierwszym konkursie został pokonany jedynie przez Daiki Itō, zaś w drugim przez Kamila Stocha. Zajął również 1. miejsce w konkursie drużynowym LGP w Hinterzarten[11]. Letnie Grand Prix zakończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej[12].

Zimą 2010/2011 Kubacki zgłoszony został do piętnastu konkursów Pucharu Świata. W żadnym z nich nie udało mu się zdobyć punktów. Siedmiokrotnie odpadał w kwalifikacjach (z których jedne, w Harrachovie, decydowały o obsadzeniu dwóch konkursów). Tyle samo zanotował nieudanych startów w konkursie głównym. Najlepszym miejscem Kubackiego było, podobnie jak w poprzednim sezonie, 32., tym razem zajęte w Engelbergu. Od końca stycznia startował w Pucharze Kontynentalnym, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 13. miejscu w Brotterode[11].

W Letnim Grand Prix 2011 Kubacki osiągnął gorsze rezultaty niż rok wcześniej, najwyższym jego miejscem w konkursie indywidualnym było 15. z Zakopanego. W Letnim Pucharze Kontynentalnym raz zajął 3. pozycję. Zimą ponownie nie zdobył punktów Pucharu Świata. W cyklu startował na początku sezonu, w dziewięciu próbach czterokrotnie awansując do pierwszej serii, a w najlepszym występie zajmując 34. miejsce. W drugiej części sezonu występował w Pucharze Kontynentalnym, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 14. miejscu w Zakopanem[13].

Sezon 2012/2013[edytuj | edytuj kod]

Lato 2012 Kubacki rozpoczął od miejsc na podium w Pucharze Kontynentalnym. W Letnim Grand Prix 2012 czterokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce: w Courchevel był 5., w Hinterzarten 6., w pierwszym konkursie w Hakubie ponownie 5., zaś 26 sierpnia 2012 po raz trzeci w karierze zajął miejsce na podium zawodów Letniego Grand Prix, kończąc na 3. pozycji drugi konkurs w Hakubie[14]. Cały cykl ukończył na 8. pozycji[12].

1 grudnia 2012 po raz pierwszy w karierze zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 22. miejsce w konkursie w Ruce. W kolejnych tygodniach regularnie zajmował miejsca w trzydziestce cyklu, 15 grudnia w Engelbergu sklasyfikowany został na najwyższej w sezonie, 9. pozycji. Od stycznia zaczął osiągać gorsze rezultaty, zdobywając punkty w 8 spośród 17 startów w Pucharze Świata w tej części sezonu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W konkursach indywidualnych zajął 31. miejsce na skoczni normalnej i 20. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zdobył, wraz z Maciejem Kotem, Piotrem Żyłą i Kamilem Stochem, brązowy medal[14], pierwszy w historii reprezentacji Polski w zawodach drużynowych[15]. Sezon 2012/2013 Pucharu Świata Kubacki ukończył na 36. pozycji ze 142 punktami[16].

Lata 2013–2015[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2013 Kubacki wystartował w 5 konkursach, dwukrotnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej cyklu ze 116 punktami uplasował się na 24. pozycji[12]. W sezonie 2013/2014 Pucharu Świata jego najlepszą pozycją było 17. miejsce, zajęte trzykrotnie w konkursach rozgrywanych w grudniu w Titisee-Neustadt i Engelbergu. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował miejsca w czwartej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej sezon ukończył na 49. miejscu z 87 punktami[16]. Został również zgłoszony do startu na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Wystąpił tam tylko podczas konkursu indywidualnego na skoczni normalnej, gdzie po skoku na 97,5 metra uplasował na 32. pozycji[17].

W Letnim Grand Prix 2014 najlepszą lokatą Kubackiego było 12. miejsce w szwajcarskim Einsiedeln. W sezonie zimowym 2014/2015 początkowo startował w Pucharze Świata, jednak w zawodach rozgrywanych od listopada do stycznia tylko czterokrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce konkursu indywidualnego. Najwyżej sklasyfikowany został na 16. miejscu w Zakopanem. Od lutego startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, pięciokrotnie w trakcie sezonu zajmując w nim miejsce na podium. W tym czasie Kubacki otrzymał też powołanie na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Wystąpił tam jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, w którym zajął 29. miejsce[18]. Puchar Świata 2014/2015 Kubacki ukończył na 53. pozycji w klasyfikacji generalnej z 35 punktami[16].

Sezon 2015/2016[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2015/2016 Kubacki został przesunięty z kadry A reprezentacji Polski do kadry B[19]. Na początku sierpnia zwyciężył w dwóch pierwszych konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2015, rozgrywanych w Wiśle i Hinterzarten. W kolejnych zawodach cyklu jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[20], a w klasyfikacji generalnej ukończył go na 5. pozycji[12]. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2015 trzykrotnie stawał na podium, w tym dwa razy na najwyższym jego stopniu[20]. Pozwoliło mu to zająć 2. miejsce w klasyfikacji generalnej[21].

Od początku sezonu 2015/2016 Pucharu Świata Kubacki startował w tym cyklu, początkowo uzyskując słabe rezultaty. W grudniu dwukrotnie zdobył punkty za miejsca w trzeciej dziesiątce. Po zawodach Turnieju Czterech Skoczni, na których w trzydziestce znalazł się raz, w Innsbrucku, przesunięty został do kadry na Puchar Kontynentalny w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w jednym z konkursów zajął 2. miejsce. Powołany został na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2016 i zajął na nich 15. pozycję indywidualnie i 5. w drużynie. Pierwsze po mistrzostwach zawody Pucharu Świata, w Zakopanem, ukończył na 16. miejscu. Do końca sezonu wystąpił we wszystkich zawodach cyklu, regularnie zdobywając punkty, w większości za miejsca w trzeciej dziesiątce. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany został 23 lutego w Kuopio, na 7. pozycji[20]. Sezon ukończył na 29. miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata ze 182 punktami[16].

Sezon 2016/2017[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2016/2017 Kubacki powrócił do kadry A reprezentacji Polski[22]. W sześciu startach w Letnim Grand Prix 2016 trzykrotnie zakończył zawody w pierwszej dziesiątce, w tym raz na podium – 1 października był drugi w Hinzenbach[23]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 13. pozycji[12].

Sezon 2016/2017 Pucharu Świata Kubacki rozpoczął od 16. miejsca w Ruce. W kolejnych tygodniach indywidualnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce[23], zaś 3 grudnia w Klingenthal był członkiem zespołu, który odniósł pierwsze w historii reprezentacji Polski zwycięstwo w konkursie drużynowym PŚ[24]. W 65. Turnieju Czterech Skoczni zajął 15. miejsce w klasyfikacji generalnej[16], w poszczególnych konkursach zajmując pozycje pomiędzy szesnastą i dwudziestą. 22 stycznia w Zakopanem zajął 8. miejsce, pierwsze w sezonie w pierwszej dziesiątce PŚ indywidualnie, 28 stycznia w Willingen po raz drugi wygrał w konkursie drużynowym. Na próbie przedolimpijskiej w Pjongczangu był 19. na skoczni dużej i 8. na normalnej[23].

Został zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie, zarówno w konkursie na skoczni normalnej, jak i na skoczni dużej zajął 8. pozycję[23], natomiast w konkursie drużynowym, wraz z Piotrem Żyłą, Maciejem Kotem i Kamilem Stochem, wywalczył złoty medal, pierwszy w historii reprezentacji Polski w konkursach drużynowych mistrzostw świata[25]. Raw Air 2017 zakończył na 18. pozycji[16], a w kończących sezon zawodach w Planicy był 23. i 15. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2016/2017 Kubacki znalazł się na 19. miejscu z 345 punktami[16].

Sezon 2017/2018[edytuj | edytuj kod]

W trzech pierwszych konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2017, rozgrywanych w lipcu w Wiśle i Hinterzarten oraz w sierpniu w Courchevel, zajmował pierwsze miejsca. W kolejnych czterech nie wystartował, a w kończących cykl zawodach w Hinzenbach i Klingenthal odniósł kolejne dwa zwycięstwa[26], tym samym wygrywając cały cykl[12]. Został drugim zawodnikiem, po Takanobu Okabe (LGP 1994), który zwycięstwo w Letnim Grand Prix odniósł, wygrywając równocześnie we wszystkich konkursach, w których brał udział[27].

W pierwszych tygodniach sezonu 2017/2018 Pucharu Świata Kubacki zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. 30 grudnia 2017 otwierający 66. Turniej Czterech Skoczni konkurs w Oberstdorfie ukończył na 3. pozycji, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata[26]. Cały turniej ukończył na 6. miejscu[16]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. W konkursie indywidualnym zajął 10. miejsce, a w zawodach drużynowych, wraz z Piotrem Żyłą, Stefanem Hulą i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal. 3 lutego 2018 w Willingen po raz drugi stanął na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata, zajmując 3. pozycję[26].

Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Zajął 3. miejsce w kwalifikacjach do konkursu na skoczni normalnej, wygrał też jeden z treningów. W samych zawodach, skacząc w najgorszych warunkach wietrznych w całej stawce, oddał krótką próbę w pierwszej serii, w efekcie kończąc konkurs na 35. miejscu. Na skoczni dużej indywidualnie zajął 10. pozycję[26]. W konkursie drużynowym, wraz z Maciejem Kotem, Hulą i Stochem zdobył brązowy medal, pierwszy dla reprezentacji Polski w konkursach drużynowych igrzysk olimpijskich[28]. W marcowych zawodach Pucharu Świata czterokrotnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce indywidualnie. Konkurs w Lillehammer 13 marca w ramach Raw Air 2018 ukończył na 2. pozycji, po raz trzeci w sezonie stając na podium cyklu[26]. W klasyfikacji generalnej sezon 2017/2018 Pucharu Świata zakończył na 9. miejscu z 633 punktami[16].

Sezon 2018/2019[edytuj | edytuj kod]

Dawid Kubacki ze złotym medalem MŚ 2019

W Letnim Grand Prix 2018 Kubacki wystąpił w 6 konkursach indywidualnych, we wszystkich zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium – był 3. w drugich zawodach w Râșnovie[29]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 8. pozycji[12].

Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od 8. miejsca w Wiśle. 1 stycznia 2019 po raz pierwszy w sezonie stanął na podium indywidualnego konkursu cyklu, zajmując 3. miejsce w konkursie 67. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen. 5 dni później był 2. w Bischofshofen[29]. Cały turniej zakończył na 4. miejscu w klasyfikacji generalnej[16]. 12 stycznia 2019 zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Val di Fiemme, a dzień później odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach cyklu, wyprzedzając bezpośrednio Stefana Krafta i Kamila Stocha. Na początku lutego dwukrotnie zajmował miejsca na podium konkursów w lotach narciarskich w Oberstdorfie: pierwszego dnia ukończył zawody na 2., a trzeciego na 3. lokacie[29].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Na skoczni dużej zajął 12. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie[29]. W rozgrywanych 1 marca 2019 zawodach indywidualnych na skoczni normalnej zdobył złoty medal: w odbywającym się w zmiennych warunkach pogodowych konkursie po pierwszej serii zajmował 27. pozycję, ze stratą 19,2 punktu do lidera Ryōyū Kobayashiego. W drugiej serii Kubacki oddał najdłuższy skok zawodów (104,5 m), co pozwoliło mu na odrobienie strat i zwycięstwo w całym konkursie[30]. Dzień później znalazł się w składzie reprezentacji Polski w jej pierwszym występie w konkursie mieszanym na mistrzostwach świata. Wraz z Kingą Rajdą, Kamilą Karpiel oraz Kamilem Stochem zajął 6. miejsce[31].

W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był na 6. pozycji[29]. Cały sezon zakończył na 5. miejscu w klasyfikacji generalnej z 988 punktami. Również w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019 znalazł się na 5. pozycji[16].

Sezon 2019/2020[edytuj | edytuj kod]

W ramach Letniego Grand Prix 2019 zajął 2. miejsca w Wiśle i Zakopanem, zwyciężył w Hinzenbach i zajął 5. lokatę w Klingenthal[32]. Pozwoliło to Kubackiemu na zwycięstwo w klastyfikacji generalnej cyklu[12].

Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął od 7. miejsca w Wiśle. Po raz pierwszy stanął na podium konkursu indywidualnego cyklu w rozpoczynających 68. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, gdzie zajął 3. pozycję. Na 3. miejscu ukończył również konkurs w Garmisch-Partenkirchen, w Innsbrucku był 2., a w Bischofshofen zwyciężył[32]. Tym samym odniósł również triumf w całym turnieju – z notą 1131,6 pkt wyprzedził bezpośrednio Mariusa Lindvika i Karla Geigera. Został trzecim Polakiem w historii (po Adamie Małyszu i Kamilu Stochu), który wygrał TCS[33].

Pomiędzy 11 stycznia a 1 lutego 2020 w zawodach Pucharu Świata kolejno zajął dwukrotnie trzecie miejsce w Predazzo, dwukrotnie zwyciężył w Titisee-Neustadt, a następnie zajął trzecią pozycję w Zakopanem oraz w pierwszym konkursie w Sapporo. W kolejnym konkursie był 6., tym samym kończąc serię 10 miejsc na podium. W dalszej części sezonu najczęściej kończył zawody w pierwszej dziesiątce, jednak poza czołową trójką. Najwyżej klasyfikowany był na 4. lokacie w Râșnovie[32]. Puchar Świata 2019/2020 zakończył na 4. pozycji w klasyfikacji generalnej z 1169 punktami. Trzeci Ryōyū Kobayashi wyprzedził Kubackiego o 9 punktów[16].

15 stycznia 2021 otrzymał statuetkę Nordic Ski King (Nordischer Skikönig, Króla Narciarstwa Klasycznego) za rok 2020, przyznawaną od 1996 przez Forum Nordicum, międzynarodowe gremium skupiające dziennikarzy zajmujących się sportami zimowymi[34].

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana – 32. miejsce (K-95)
2018 Korea Południowa Pjongczang – 35. miejsce (K-98), 10. miejsce (K-125)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2018 Korea Południowa Pjongczang – brązowy medal[a]

Starty D. Kubackiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
32. 9 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 97,5 m – 118,3 pkt 159,7 pkt Kamil Stoch
35. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 88,0 m – 92,0 pkt 167,3 pkt Andreas Wellinger
10. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 134,5 m 126,0 m 258,0 pkt 27,7 pkt Kamil Stoch
3.Bronze medal.svg 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 138,5 m 135,5 m 1072,4 pkt (275,0 pkt) 26,1 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 31. miejsce (K-95), 20. miejsce (K-120)
2015 Szwecja Falun – 29. miejsce (K-120)
2017 Finlandia Lahti – 8. miejsce (K-90), 8. miejsce (K-116)
2019 Austria Seefeld in Tirol/Innsbruck – 12. miejsce (K-120), złoty medal (K-99)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – brązowy medal (K-120)[b]
2017 Finlandia Lahti – złoty medal (K-116)[c]
2019 Austria Seefeld in Tirol/Innsbruck – 4. miejsce (K-120)[d], 6. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[e]

Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
31. 23 lutego 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 93,5 m – 103,4 pkt 149,0 pkt Anders Bardal
20. 28 lutego 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 126,5 m 126,0 m 265,3 pkt 30,5 pkt Kamil Stoch
3.FIS bronze medal.png 2 marca 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[b] 126,0 m 128,0 m 1121,0 pkt (276,2 pkt) 14,9 pkt Austria
29. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 115,5 m 115,5 m 188,7 pkt 80,0 pkt Severin Freund
8. 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 96,5 m 93,5 m 251,5 pkt 19,3 pkt Stefan Kraft
8. 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 128,5 m 123,0 m 263,8 pkt 15,5 pkt Stefan Kraft
1.FIS gold medal.png 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[c] 129,0 m 119,5 m 1104,2 pkt (267,6 pkt) –
12. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 128,5 m 125,5 m 240,2 pkt 39,2 pkt Markus Eisenbichler
4. 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[d] 127,0 m 126,5 m 909,1 pkt (237,6 pkt) 78,4 pkt Niemcy
1.FIS gold medal.png 1 marca 2019 Austria Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 93,0 m 104,5 m 218,3 pkt –
6. 2 marca 2019 Austria Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[e] 112,0 m 110,0 m 914,9 pkt (265,4 pkt) 97,3 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2016 Austria Tauplitz – 15. miejsce
2018 Niemcy Oberstdorf – 10. miejsce
2020 Słowenia Planica – 15. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2016 Austria Tauplitz – 5. miejsce[f]
2018 Niemcy Oberstdorf – brązowy medal[d]
2020 Słowenia Planica – brązowy medal[g]

Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
15. 15–16 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 208,0 m 200,5 m 206,5 m –[h] 519,1 pkt 121,0 pkt Peter Prevc
5. 17 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[f] 166,0 m 190,0 m 1211,9 pkt (266,0 pkt) 255,8 pkt Norwegia
10. 19–20 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 207,5 m 208,0 m 215,5 m –[h] 589,8 pkt 62,1 pkt Daniel-André Tande
3.FIS bronze medal.png 21 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[d] 204,5 m 221,5 m 1592,1 pkt (400,5 pkt) 70,1 pkt Norwegia
15. 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 219,0 m 215,5 m 211,0 m 196,0 m 754,4 pkt 122,8 pkt Karl Geiger
3.FIS bronze medal.png 13 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[g] 211,0 m 209,0 m 1665,5 pkt (393,0 pkt) 62,2 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2006 Słowenia Kranj – 42. miejsce
2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – 33. miejsce
2010 Niemcy Hinterzarten – 31. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2006 Słowenia Kranj – 7. miejsce[i]
2010 Niemcy Hinterzarten – 5. miejsce[j]

Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
42. 2 lutego 2006 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 indywid. 87,0 m – 86,1 pkt 173,5 pkt Gregor Schlierenzauer
7. 4 lutego 2006 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 druż.[i] 86,0 m 76,5 m 772,7 pkt (151,5 pkt) 157,9 pkt Austria
33. 5 lutego 2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 87,0 m – 106,0 pkt 147,0 pkt Lukas Müller
31. 28 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 indywid. 92,5 m – 107,5 pkt 175,0 pkt Michael Hayböck
5. 30 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[j] 91,0 m 94,0 m 916,0 pkt (214,0 pkt) 114,5 pkt Austria

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2008/2009 nieklasyfikowany
2009/2010 nieklasyfikowany
2010/2011 nieklasyfikowany
2011/2012 nieklasyfikowany
2012/2013 36.
2013/2014 49.
2014/2015 53.
2015/2016 29.
2016/2017 19.
2017/2018 9.
2018/2019 5.
2019/2020 4.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 13 stycznia 2019 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-135 129,5 m 131,5 m 271,1 pkt –
2. 6 stycznia 2020 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 143,0 m 140,5 m 300,9 pkt * TCS 2019/2020
3. 18 stycznia 2020 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 140,5 m 141,0 m 290,1 pkt * T-NF 2020
4. 19 stycznia 2020 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 143,0 m 133,5 m 283,3 pkt * T-NF 2020
5. 1 stycznia 2021 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 139,0 m 144,0 m 282,1 pkt * TCS 2020/2021

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2008/2009 – – – –
2009/2010 – – – –
2010/2011 – – – –
2011/2012 – – – –
2012/2013 – – – –
2013/2014 – – – –
2014/2015 – – – –
2015/2016 – – – –
2016/2017 – – – –
2017/2018 – 1 2 3
2018/2019 1 3 2 6
2019/2020 3 1 6 10
2020/2021 1 – 3 4
Suma 5 5 13 23

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 30 grudnia 2017 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 126,5 m 129,0 m 270,1 pkt 3. 9,6 pkt Kamil Stoch
2. 3 lutego 2018 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 145,0 m 139,5 m 254,8 pkt 3. 6,5 pkt Daniel-André Tande
3. 13 marca 2018 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 139,0 m 140,5 m 278,7 pkt 2. 27,7 pkt Kamil Stoch
4. 1 stycznia 2019 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 133,5 m 133,0 m 256,2 pkt 3. 10,4 pkt Ryōyū Kobayashi
5. 6 stycznia 2019 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 138,0 m 130,0 m 268,3 pkt 2. 13,8 pkt Ryōyū Kobayashi
6. 12 stycznia 2019 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-135 122,0 m 131,5 m 288,5 pkt 2. 26,5 pkt Ryōyū Kobayashi
7. 13 stycznia 2019 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-135 129,5 m 131,5 m 271,1 pkt 1. –
8. 1 lutego 2019 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 221,5 m 218,0 m 424,8 pkt 2. 5,3 pkt Timi Zajc
9. 3 lutego 2019 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 207,0 m 228,5 m 405,4 pkt 3. 7,8 pkt Kamil Stoch
10. 29 grudnia 2019 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 132,0 m 133,0 m 294,7 pkt 3. 10,4 pkt Ryōyū Kobayashi
11. 1 stycznia 2020 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 137,0 m 139,5 m 284,0 pkt 3. 5,8 pkt Marius Lindvik
12. 4 stycznia 2020 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 133,0 m 120,5 m 252,0 pkt 2. 1,3 pkt Marius Lindvik
13. 6 stycznia 2020 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 143,0 m 140,5 m 300,9 pkt 1. –
14. 11 stycznia 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 98,5 m 104,0 m 279,9 pkt 3. 14,7 pkt Karl Geiger
15. 12 stycznia 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 102,5 m 101,0 m 278,2 pkt 3. 7,0 pkt Karl Geiger
16. 18 stycznia 2020 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 140,5 m 141,0 m 290,1 pkt 1. –
17. 19 stycznia 2020 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 143,0 m 133,5 m 283,3 pkt 1. –
18. 26 stycznia 2020 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 140,0 m 133,0 m 287,8 pkt 3. 7,9 pkt Kamil Stoch
19. 1 lutego 2020 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 136,0 m 126,0 m 229,5 pkt 3. 14,8 pkt Yukiya Satō
20. 28 listopada 2020 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 139,0 m 132,5 m 293,9 pkt 3. 19,5 pkt Markus Eisenbichler
21. 29 listopada 2020 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 132,0 m 139,0 m 265,6 pkt 3. 16,4 pkt Halvor Egner Granerud
22. 1 stycznia 2021 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 139,0 m 144,0 m 282,1 pkt 1. –
23. 3 stycznia 2021 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 126,0 m 127,0 m 248,3 pkt 3. 13,3 pkt Kamil Stoch

Zwycięstwa w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 3 grudnia 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 [k] 132,5 m 134,5 m 1128,7 pkt (268,3 pkt) –
2. 28 stycznia 2017 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 [c] 134,0 m 137,5 m 931,5 pkt (220,6 pkt) –
3. 27 stycznia 2018 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 [a] 128,5 m 133,0 m 1092,0 pkt (260,1 pkt) –
4. 17 listopada 2018 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [l] 127,0 m 114,5 m 1026,6 pkt (242,1 pkt) –
5. 15 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 [l] 120,5 m 135,0 m 979,4 pkt (228,0 pkt) –
6. 23 marca 2019 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 [m] 229,5 m 230,0 m 1627,8 pkt (395,2 pkt) –
7. 14 grudnia 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 [n] 133,5 m 137,0 m 968,7 pkt (254,2 pkt) –

Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 3 grudnia 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 [k] 132,5 m 134,5 m 1128,7 pkt (268,3 pkt) 1. –
2. 21 stycznia 2017 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 [o] 120,0 m 128,0 m 1111,2 pkt (262,9 pkt) 2. 5,1 pkt Niemcy
3. 28 stycznia 2017 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 [c] 134,0 m 137,5 m 931,5 pkt (220,6 pkt) 1. –
4. 11 marca 2017 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 [k] 119,5 m 127,0 m 986,7 pkt (233,8 pkt) 3. 13,0 pkt Austria
5. 18 marca 2017 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 [c] 210,0 m 194,5 m 1538,6 pkt (332,6 pkt) 2. 34,0 pkt Norwegia
6. 25 marca 2017 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 [c] 201,0 m 209,0 m 1493,8 pkt (316,0 pkt) 3. 57,8 pkt Norwegia
7. 18 listopada 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [c] 125,5 m 122,5 m 1006,5 pkt (259,8 pkt) 2. 17,3 pkt Norwegia
8. 9 grudnia 2017 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 [o] 141,5 m 136,5 m 1082,8 pkt (271,5 pkt) 2. 0,8 pkt Norwegia
9. 27 stycznia 2018 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 [a] 128,5 m 133,0 m 1092,0 pkt (260,1 pkt) 1. –
10. 3 marca 2018 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 [a] 119,0 m 125,5 m 1113,2 pkt (274,7 pkt) 2. 11,3 pkt Niemcy
11. 10 marca 2018 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 [a] 130,0 m 135,0 m 1039,8 pkt (270,5 pkt) 2. 58,9 pkt Norwegia
12. 17 marca 2018 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 [d] 200,0 m 202,5 m 1301,7 pkt (306,7 pkt) 2. 265,6 pkt Norwegia
13. 17 listopada 2018 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [l] 127,0 m 114,5 m 1026,6 pkt (242,1 pkt) 1. –
14. 19 stycznia 2019 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 [p] 134,0 m 143,5 m 1117,2 pkt (303,8 pkt) 3. 40,3 pkt Niemcy
15. 15 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 [l] 120,5 m 135,0 m 979,4 pkt (228,0 pkt) 1. –
16. 23 marca 2019 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 [m] 229,5 m 230,0 m 1627,8 pkt (395,2 pkt) 1. –
17. 23 listopada 2019 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [n] 126,5 m 120,5 m 990,9 pkt (265,6 pkt) 3. 27,3 pkt Austria
18. 14 grudnia 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 [n] 133,5 m 137,0 m 968,7 pkt (254,2 pkt) 1. –
19. 21 listopada 2020 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [q] 131,5 m 130,5 m 1061,5 pkt (274,2 pkt) 3. 16,5 pkt Austria
20. 16 stycznia 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 [r] 131,0 m 133,5 m 982,3 pkt (252,1 pkt) 2. 8,9 pkt Austria
21. 23 stycznia 2021 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 [g] 118,0 m 123,5 m 1018,3 pkt (243,9 pkt) 2. 5,9 pkt Norwegia

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan na 24 stycznia 2021

Sezon 2007/2008
Ruka HS142 Trondheim HS131 Trondheim HS131 Villach HS98 Villach HS98 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Harrachov HS205 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Liberec HS134 Liberec HS134 Willingen HS145 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS128 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - - - - - - - - - - - - - q q - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2008/2009
Ruka HS142 Trondheim HS140 Trondheim HS140 Pragelato HS140 Pragelato HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Whistler HS140 Whistler HS140 Sapporo HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Vikersund HS207 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - - - - - - - - - - - - 49 - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2009/2010
Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Oberstdorf HS213 Klingenthal HS140 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - 37 32 40 43 - - - - - - - 0
Sezon 2010/2011
Ruka HS142 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Planica HS215 Planica HS215 punkty
q q q 44 q q 32 40 40 48 43 q - - 47 q - - - - - - - - - 0
Sezon 2011/2012
Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
36 46 q 34 q q q - - - 36 - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2012/2013
Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Ruka HS142 Krasnaja Polana HS106 Krasnaja Polana HS106 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
34 45 22 30 17 9 17 26 28 36 42 44 32 23 18 32 28 30 34 31 - 47 24 17 20 35 21 142
Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
22 30 q 31 17 42 17 17 - - 47 35 q 33 28 38 - - 34 22 24 20 26 35 31 35 38 41 87
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
33 44 38 q 35 23 54 28 q 40 38 22 31 - 16 40 36 35 - - - 31 - - - - - - - 40 - 35
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
33 56 36 25 21 35 34 - 31 24 46 - 16 25 32 13 23 22 32 27 11 7 30 25 20 27 39 24 23 182
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
16 14 13 13 12 22 18 16 20 17 18 21 36 8 14 28 17 23 35 19 8 23 37 17 23 15 345
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
10 8 11 19 11 8 20 3 12 20 9 33 7 3 7 4 26 2 9 16 9 21 633
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
8 35 12 20 11 13 5 5 3 18 2 2 1 12 15 12 2 22 3 28 5 5 24 8 18 10 7 6 988
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
7 12 5 17 14 22 47 3 3 2 1 3 3 1 1 3 3 6 15 5 32 8 4 6 11 25 8 1169
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
11 3 3 - - 9 8 15 1 3 15 7 6 15 23 497
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2010/2011 43.
2011/2012 63.
2012/2013 31.
2013/2014 55.
2014/2015 36.
2015/2016 35.
2016/2017 15.
2017/2018 6.
2018/2019 4.
2019/2020 1.
2020/2021 3.

Raw Air[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2017 18.
2018 8.
2019 7.
2020 16.

Willingen Five[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2018 6.
2019 5.
2020 14.

Planica 7[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2018 16.
2019 7.

Titisee-Neustadt Five[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2020 2.

Puchar Świata w lotach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2012/2013 42.
2013/2014 niesklasyfikowany
2014/2015 niesklasyfikowany
2015/2016 25.
2016/2017 18.
2017/2018 16.
2018/2019 5.
2019/2020 12.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2009 68.
2010 5.
2011 46.
2012 8.
2013 24.
2014 43.
2015 5.
2016 13.
2017 1.
2018 8.
2019 1.
2020 1.[s][35]

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 1 sierpnia 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,0 m 133,0 m 274,9 pkt
2. 8 sierpnia 2015 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 103,5 m 100,5 m 266,5 pkt
3. 15 lipca 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 128,0 m 132,5 m 255,6 pkt
4. 29 lipca 2017 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 105,0 m 104,5 m 283,3 pkt
5. 12 sierpnia 2017 Francja Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 133,5 m 127,0 m 274,2 pkt
6. 1 października 2017 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 88,5 m 94,5 m 251,9 pkt
7. 3 października 2017 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 130,0 m 262,5 pkt
8. 29 września 2019 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 92,0 m 86,0 m 244,4 pkt
9. 22 sierpnia 2020 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 126,5 m 128,0 m 275,6 pkt
10. 23 sierpnia 2020 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,5 m 127,0 m 275,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 28 sierpnia 2010 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 128,0 m 131,0 m 270,0 pkt 2. 1,6 pkt Daiki Itō
2. 29 sierpnia 2010 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 129,0 m 128,5 m 278,0 pkt 2. 4,3 pkt Kamil Stoch
3. 26 sierpnia 2012 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 113,0 m 127,0 m 229,4 pkt 3. 15,8 pkt Andreas Wank
4. 1 sierpnia 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,0 m 133,0 m 274,9 pkt 1. –
5. 8 sierpnia 2015 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 103,5 m 100,5 m 266,5 pkt 1. –
6. 1 października 2016 Austria Hinzenbach Energie AG-SkisprungArena K-85 HS-94 91,5 m 91,5 m 247,5 pkt 2. 9,7 pkt Maciej Kot
7. 15 lipca 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 128,0 m 132,5 m 255,6 pkt 1. –
8. 29 lipca 2017 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 105,0 m 104,5 m 283,3 pkt 1. –
9. 12 sierpnia 2017 Francja Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 133,5 m 127,0 m 274,2 pkt 1. –
10. 1 października 2017 Austria Hinzenbach Energie AG-SkisprungArena K-85 HS-94 88,5 m 94,5 m 251,9 pkt 1. –
11. 3 października 2017 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 130,0 m 262,5 pkt 1. –
12. 23 września 2018 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 98,0 m 98,5 m 261,1 pkt 3. 8,3 pkt Karl Geiger
13. 21 lipca 2019 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 128,0 m 131,0 m 271,3 pkt 2. 6,6 pkt Timi Zajc
14. 18 sierpnia 2019 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 138,0 m 134,5 m 250,1 pkt 2. 0,7 pkt Kamil Stoch
15. 29 września 2019 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 92,0 m 86,0 m 244,4 pkt 1. –
16. 22 sierpnia 2020 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 126,5 m 128,0 m 275,6 pkt 1. –
17. 23 sierpnia 2020 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,5 m 127,0 m 275,9 pkt 1. –

Zwycięstwa w konkursach drużynowych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota
1. 7 sierpnia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[t] 102,0 m 103,5 m 1001,7 pkt (252,7 pkt)
2. 2 sierpnia 2013 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[u] 123,5 m 124,5 m 1058,4 pkt (251,4 pkt)
3. 25 lipca 2014 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[b] 125,0 m 124,5 m 1061,5 pkt (251,6 pkt)
4. 31 lipca 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[v] 125,5 m 133,5 m 1042,7 pkt (266,3 pkt)
5. 14 lipca 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[k] 130,0 m 133,5 m 994,7 pkt (263,1 pkt)
6. 21 lipca 2018 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[w] 128,0 m 131,0 m 1073,3 pkt (268,2 pkt)
7. 20 lipca 2019 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[x] 131,5 m 128,5 m 1094,1 pkt (287,8 pkt)

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 7 sierpnia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[y] 102,0 m 103,5 m 1001,7 pkt (252,7 pkt) 1. –
2. 6 sierpnia 2011 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[b] 94,0 m 98,0 m 995,8 pkt (234,4 pkt) 2. 25,5 pkt Austria
3. 20 lipca 2012 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[z] 123,5 m – 477,9 pkt (120,9 pkt) 2. 1,2 pkt Słowenia
4. 2 sierpnia 2013 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[aa] 123,5 m 124,5 m 1058,4 pkt (251,4 pkt) 1. –
5. 25 lipca 2014 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[b] 125,0 m 124,5 m 1061,5 pkt (251,6 pkt) 1. –
6. 31 lipca 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[v] 125,5 m 133,5 m 1042,7 pkt (266,3 pkt) 1. –
7. 7 sierpnia 2015 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[v] 99,0 m 98,5 m 968,7 pkt (249,5 pkt) 2. 64,3 pkt Niemcy
8. 14 lipca 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[k] 130,0 m 133,5 m 994,7 pkt (263,1 pkt) 1. –
9. 21 lipca 2018 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[w] 128,0 m 131,0 m 1073,3 pkt (268,2 pkt) 1. –
10. 20 lipca 2019 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[x] 131,5 m 128,5 m 1094,1 pkt (287,8 pkt) 1. –
11. 17 sierpnia 2019 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 druż.[n] 136,5 m 142,0 m 951,1 pkt (272,8 pkt) 2. 10,8 pkt Japonia

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]

stan na 23 sierpnia 2020

2009
Hinterzarten HS108 Pragelato HS140 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 39 - 22 33 - 9
2010
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Liberec HS134 Klingenthal HS140 punkty
6 11 7 5 6 2 2 - 28 348
2011
Wisła HS134 Szczyrk HS106 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
17 32 15 18 34 40 - - - q 45 43
2012
Wisła HS134 Courchevel HS132 Hinterzarten HS108 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
15 5 6 5 3 - - 19 37 218
2013
Hinterzarten HS108 Wisła HS134 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Klingenthal HS140 punkty
13 26 6 20 - - - - - - 6 116
2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
17 12 32 - - - - 22 35 45
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
1 1 27 5 - - - - - - 8 281
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
22 45 15 5 - - - - 2 7 186
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
1 1 1 - - - - 1 1 500
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
4 10 5 - - - 4 3 10 257
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
2 - - 2 - - 1 5 305
2020
Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
1 1 200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Narodów[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2010 8.

Lotos Poland Tour[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2011 23[36].

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2006/2007 122.
2008/2009 99.
2009/2010 25.
2010/2011 82.
2011/2012 66.
2014/2015 8.
2015/2016 27.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 31 stycznia 2015 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 125,0 m 124,5 m 260,3 pkt –
2. 7 marca 2015 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 100,5 m 104,0 m 245,3 pkt –

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 11 stycznia 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 125,5 m – 125,0 pkt 3. 1,1 pkt Maciej Kot
2. 31 stycznia 2015 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 125,0 m 124,5 m 260,3 pkt 1. –
3. 1 lutego 2015 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 126,0 m 129,5 m 267,9 pkt 3. 0,4 pkt Atle Pedersen Rønsen
4. 7 marca 2015 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 100,5 m 104,0 m 245,3 pkt 1. –
5. 8 marca 2015 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 103,5 m 102,0 m 248,5 pkt 3. 5,6 pkt Daniel-André Tande
6. 27 grudnia 2015 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 131,0 m 131,0 m 269,5 pkt 2. 14,7 pkt Clemens Aigner
7. 10 stycznia 2016 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 129,5 m 133,5 m 264,9 pkt 2. 0,5 pkt Thomas Hofer

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2017/2018

Sezon 2006/2007
Rovaniemi Rovaniemi Rovaniemi Rovaniemi Engelberg Engelberg Planica Planica Sapporo Sapporo Sapporo Pragelato Pragelato Westby Westby Iron Mountain Iron Mountain Oberhof Oberhof Trondheim Trondheim Vikersund Vikersund Zakopane punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 26 5
Sezon 2007/2008
Pragelato Pragelato Rovaniemi Rovaniemi Rovaniemi Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Engelberg Engelberg Kranj Kranj Sapporo Sapporo Sapporo Brotterode Zakopane Zakopane Hinterzarten Hinterzarten Iron Mountain Ramsau Ramsau Vancouver Vancouver Trondheim Trondheim Vikersund Vikersund punkty
- - - - - - - - - - - - - - 42 53 62 - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2008/2009
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Liberec Liberec Engelberg Engelberg Braunlage Braunlage Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Kranj Kranj Neustadt Neustadt Zakopane Zakopane Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Brotterode Wisła Wisła Trondheim Trondheim Pragelato Pragelato Ruka Ruka punkty
- - - - - - 40 45 - - 25 18 29 - - - - - - 67 59 - - 36 36 - - - - 10 55 - - 47
Sezon 2009/2010
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Otepää Otepää Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Sapporo Titisee-Neustadt Bischofshofen Bischofshofen Iron Mountain Zakopane Zakopane Kranj Kranj Brotterode Brotterode Wisła Oslo Oslo Ruka Ruka punkty
25 24 41 23 17 12 45 37 9 9 14 - - - - 5 4 25 25 - - 54 - - 26 14 263
Sezon 2010/2011
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Erzurum Erzurum Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Sapporo Pjongczang Pjongczang Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Bischofshofen Bischofshofen Brotterode Brotterode Iron Mountain Iron Mountain Kranj Kranj Zakopane Zakopane Kuopio Kuopio Wisła Wisła punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 22 45 13 30 - - - - 36 47 - - 25 22 45
Sezon 2011/2012
Rovaniemi Rovaniemi Ałmaty Ałmaty Erzurum Erzurum Engelberg Engelberg Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Brotterode Brotterode Iron Mountain Oslo Oslo Oslo Wisła Wisła Predazzo Predazzo Kuopio Kuopio punkty
- - - - - - - - 51 37 - - - - - 30 38 22 48 43 34 14 14 17 28 30 38 64
Sezon 2014/2015
Rena Rena Rena Engelberg Engelberg Wisła Wisła Sapporo Sapporo Sapporo Planica Planica Zakopane Zakopane Brotterode Lahti Lahti Iron Mountain Iron Mountain Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Seefeld Seefeld Niżny Tagił Niżny Tagił punkty
- - - - - 10 3 - - - - - 1 3 - - - - - - - - 1 3 5 16 466
Sezon 2015/2016
Rena Rena Rena Rovaniemi Rovaniemi Engelberg Engelberg Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Willingen Willingen Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Planica Planica Zakopane Zakopane Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Vikersund Vikersund Czajkowski Czajkowski punkty
- - - - - 2 4 5 2 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 255
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2007 niesklasyfikowany
2008 35.
2009 22.
2010 23.
2011 22.
2012 8.
2014 39.
2015 2.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 4 lipca 2015 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 109,5 m 112,5 m 292,9 pkt
2. 5 lipca 2015 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 107,0 m 111,5 m 246,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 5 września 2009 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS 140 132,5 m 130,0 m 252,5 pkt 2. 2,1 pkt Kim Hyun-ki
2. 2 lipca 2010 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS 109 105,0 m 105,5 m 249,9 pkt 3. 7,8 pkt Andreas Strolz
3. 10 lipca 2010 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS 140 126,5 m 131,5 m 240,9 pkt 3. 18,3 pkt Kamil Stoch
4. 2 lipca 2011 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS 109 104,5 m 105,5 m 247,5 pkt 3. 7,8 pkt Robert Kranjec
5. 30 czerwca 2012 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS 115 103,5 m 110,0 m 233,3 pkt 2. 1,3 pkt Mackenzie Boyd-Clowes
6. 1 lipca 2012 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS 115 106,0 m 113,0 m 241,2 pkt 3. 9,0 pkt Lukas Müller
7. 15 lipca 2012 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS 140 126,0 m 130,5 m 224,0 pkt 3. 11,7 pkt Anders Jacobsen
8. 4 lipca 2015 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 109,5 m 112,5 m 292,9 pkt 1. –
9. 5 lipca 2015 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 107,0 m 111,5 m 246,3 pkt 1. –
10. 3 października 2015 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,5 m 137,5 m 274,1 pkt 3. 16,0 pkt Daniel-André Tande

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2018

2007
Velenje Velenje Kranj Oberstdorf Oberstdorf Lillehammer Lillehammer Villach Villach punkty
- 36 40 - - - - - - 0
2008
Velenje Velenje Kranj Lillehammer Lillehammer Villach Villach Oberstdorf Oberstdorf Falun Falun punkty
- - - 16 27 14 28 32 27 13 20 75
2009
Velenje Kranj Kranj Villach Villach Lillehammer Lillehammer Pjongczang Pjongczang Wisła Wisła punkty
- - - - - - - 18 2 11 24 124
2010
Kranj Kranj Velenje Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Courchevel Courchevel Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Ałmaty Ałmaty Wisła Wisła punkty
3 11 16 20 3 - - - - - - - - - - 170
2011
Kranj Kranj Stams Stams Courchevel Courchevel Trondheim Trondheim Klingenthal Klingenthal punkty
3 9 - - - - 12 24 63 37 118
2012
Stams Stams Kranj Kranj Krasnaja Polana Krasnaja Polana Kuopio Kuopio Lillehammer Lillehammer Czajkowski Czajkowski Klingenthal Klingenthal punkty
2 3 23 - 8 3 - - - - - - - - 240
2014
Kranj Kranj Wisła Wisła Kuopio Kuopio Frenštát pod Radhoštěm Frenštát pod Radhoštěm Klingenthal Klingenthal Stams Stams Trondheim Trondheim punkty
- - 5 6 - - - - - - - - - - 85
2015
Kranj Kranj Wisła Wisła Kuopio Kuopio Frenštát pod Radhoštěm Frenštát pod Radhoštěm Stams Stams Oslo Oslo Klingenthal Klingenthal punkty
1 1 - - - - - - 5 4 7 9 3 10 446
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2005/2006 142.
2006/2007 23.
2007/2008 15.
2008/2009 4.
2009/2010 33.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 20 grudnia 2008 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 89,5 m 98,0 m 241,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 22 sierpnia 2008 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 101,0 m 100,0 m 251,5 pkt 3. 10,0 pkt Sebastian Colloredo
2. 23 sierpnia 2008 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 102,5 m 101,5 m 258,5 pkt 3. 8,0 pkt Thomas Thurnbichler
3. 20 grudnia 2008 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 89,5 m 98,0 m 241,5 pkt 1. –
4. 7 sierpnia 2009 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 101,5 m 100,0 m 251,5 pkt 3. 1,0 pkt Jakub Kot
5. 8 sierpnia 2009 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 101,0 m 103,0 m 258,0 pkt 3. 5,0 pkt Roland Müller

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2017/2018

Sezon 2005/2006
Predazzo Predazzo Bischofshofen Bischofshofen Sankt Moritz Sankt Moritz Vikersund Vikersund Kuopio Kuopio Seefeld Harrachov Harrachov Ljubno Ljubno Courchevel Courchevel Zaō Zaō Sapporo Zakopane punkty
- - - 33 - - - - - - - 22 - 28 31 - - - - - 14 30
Sezon 2006/2007
Bischofshofen Bischofshofen Garmisch-Partenkirchen Örnsköldsvik Örnsköldsvik Einsiedeln Einsiedeln Seefeld Chaux-Neuve Chaux-Neuve Zakopane Zakopane Zaō Zaō Sapporo punkty
11 - - - - - - - - - 12 16 13 21 17 105
Sezon 2007/2008
Bischofshofen Bischofshofen Oberwiesenthal Oberwiesenthal Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Heddal Heddal Harrachov Harrachov Lauscha Lauscha Eisenerz Eisenerz Kuopio Kuopio Szczyrk Szczyrk Whistler Whistler Sapporo Zaō Zaō punkty
- - 25 13 - - 20 17 - - 10 9 6 14 - - - - 33 9 - - - - - 193
Sezon 2008/2009
Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Predazzo Predazzo Einsiedeln Einsiedeln Szczyrbskie Jezioro Harrachov Harrachov Yabuli Lauscha Eisenerz Eisenerz Notodden Notodden Ljubno Ljubno Zaō Zaō Sapporo punkty
- - 6 12 3 3 - - 1 - - - - - - - - - - - - - 282
Sezon 2009/2010
Villach Predazzo Predazzo Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Harrachov Harrachov Szczyrk Szczyrk Lauscha Lauscha Villach Kranj Kranj Zaō Zaō Courchevel Courchevel punkty
- 3 3 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 120
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował  -  – dyskwalifikacja

Mistrzostwa Polski w skokach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich (indywidualnie)[edytuj | edytuj kod]

Stan na 22 grudnia 2020. Opracowano na podstawie[37].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
16. 25 lutego 2006 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 109,5 m 111,5 m 187,3 pkt 91,6 pkt Robert Mateja
27. 26 lutego 2006 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 ind. 73,5 m 69,0 m 162,5 pkt 87,0 pkt Adam Małysz
16. 26 grudnia 2007 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 116,5 m 116,0 m 209,5 pkt 55,9 pkt Kamil Stoch
18. 18 marca 2008 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 111,5 m 106,5 m 180,0 pkt 93,7 pkt Adam Małysz
12. 20 marca 2008 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 ind. 83,5 m 85,5 m 222,5 pkt 37,0 pkt Adam Małysz
14. 14 lutego 2009 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 105,0 m 101,0 m 158,3 pkt 73,1 pkt Kamil Stoch
4. 26 grudnia 2010 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 110,5 m 124,0 m 218,1 pkt 54,5 pkt Adam Małysz
9. 19 lutego 2011 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 ind. 93,0 m 93,5 m 223,5 pkt 35,0 pkt Kamil Stoch
7. 26 grudnia 2011 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 119,5 m 114,0 m 227,7 pkt 61,5 pkt Kamil Stoch
3.Bronze medal with cup.svg 25 marca 2012 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 120,5 m 131,5 m 251,1 pkt 34,8 pkt Kamil Stoch
10. 27 marca 2013 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 120,5 m 131,0 m 266,1 pkt 50,7 pkt Maciej Kot
4. 23 grudnia 2014 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 115,0 m 120,0 m 217,0 pkt 38,1 pkt Piotr Żyła
9. 24 marca 2015 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 129,5 m 104,0 m 235,8 pkt 74,3 pkt Kamil Stoch
4. 22 marca 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 133,0 m 127,0 m 263,0 pkt 10,4 pkt Maciej Kot
2.Silver medal with cup.svg 23 marca 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż. 139,0 m 137,5 m 954,4 pkt (283,7 pkt) 8,2 pkt AZS Zakopane
2.Silver medal with cup.svg 26 grudnia 2016 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 124,0 m 138,0 m 270,1 pkt 3,3 pkt Piotr Żyła
4. 26 grudnia 2017 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 108,0 m 124,0 m 219,3 pkt 35,0 pkt Stefan Hula
2.Silver medal with cup.svg 26 grudnia 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 ind. 136,0 m 119,0 m 299,4 pkt 31,6 pkt Kamil Stoch
2.Silver medal with cup.svg 22 grudnia 2020 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 126,0 m – 151,7 pkt 4,6 pkt Tomasz Pilch

Letnie mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Stan po zakończeniu sezonu letniego 2018. Opracowano na podstawie[37][ab].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
21. 15 października 2005 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 106,0 m 105,0 m 166,3 pkt 110,9 pkt Adam Małysz
39. 14 października 2006 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 93,0 m – 58,4 pkt 203,4 pkt Adam Małysz
46. 15 października 2006 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 ind. 67,0 m – 72,0 pkt 188,0 pkt Adam Małysz
18. 13 października 2007 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 115,0 m 104,0 m 184,2 pkt 87,7 pkt Adam Małysz
21. 14 października 2007 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 ind. 74,5 m 77,0 m 185,0 pkt 68,0 pkt Adam Małysz
4. 28 września 2008 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[ac] 130,0 m 119,5 m 790,4 pkt (246,1 pkt) 186,9 pkt TS Wisła Zakopane
7. 10 października 2009 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 ind. 85,0 m 82,0 m 221,5 pkt 24,5 pkt Adam Małysz
5. 11 października 2009 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 124,5 m 122,0 m 239,7 pkt 25,0 pkt Adam Małysz
4. 23 lipca 2010 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 ind. 97,0 m 95,0 m 233,5 pkt 29,0 pkt Adam Małysz
3.Bronze medal with cup.svg 24 lipca 2010 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 druż.[ad] 98,5 m 91,5 m 846,5 pkt (227,5 pkt) 120,0 pkt AZS Zakopane
4. 25 lipca 2010 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 124,5 m 124,0 m 244,8 pkt 34,1 pkt Adam Małysz
9. 17 września 2011 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 123,5 m 107,5 m 208,3 pkt 45,1 pkt Kamil Stoch
4. 2 września 2012 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 123,0 m 120,5 m 233,3 pkt 22,5 pkt Maciej Kot
1.Gold medal with cup.svg 1 września 2013 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 ind. 101,0 m 104,5 m 266,5 pkt –
3.Bronze medal with cup.svg 8 września 2013 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 ind. 125,5 m 126,5 m 256,6 pkt 11,2 pkt Jan Ziobro
6. 19 lipca 2014 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 125,5 m 125,0 m 246,9 pkt 32,7 pkt Kamil Stoch
2.Silver medal with cup.svg 20 lipca 2014 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[ae] 124,0 m 132,5 m 914,3 pkt (260,2 pkt) 12,2 pkt AZS Zakopane
5. 11 października 2014 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 ind. 100,0 m 96,5 m 242,0 pkt 34,0 pkt Piotr Żyła
1.Gold medal with cup.svg 18 lipca 2015 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 ind. 132,5 m 127,0 m 266,6 pkt 12,2 pkt –
1.Gold medal with cup.svg 9 października 2015 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 ind. 101,5 m 107,0 m 268,5 pkt –
2.Silver medal with cup.svg 10 października 2015 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 druż. 103,0 m 104,0 m 950 pkt (268,0 pkt) 10,0 pkt AZS Zakopane
1.Gold medal with cup.svg 27 października 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 ind. 135,5 m 136,5 m 320,6 pkt –
Data Miejsce Skocznia Punkt K HS Odległość Uwagi Źr.
6 stycznia 2019 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze K-125 HS 142 145 m Aktualny rekord oficjalny według przepisów FIS [38]
19 stycznia 2019 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS 140 143,5 m nieaktualny [39]
2 marca 2019 Austria Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS 109 112 m nieaktualny [40]
1 stycznia 2021 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS 142 144 m Aktualny [41]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

1 maja 2019 skoczek narciarski wziął ślub z Martą Majcher[44]. 29 grudnia 2020 urodziła im się córka Zuzanna[45].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Skład zespołu: Maciej Kot, Stefan Hula, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  2. ↑ a b c d e Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  3. ↑ a b c d e f g Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Maciej Kot, Kamil Stoch
  4. ↑ a b c d e Skład zespołu: Piotr Żyła, Stefan Hula, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  5. ↑ a b Skład zespołu: Kinga Rajda, Dawid Kubacki, Kamila Karpiel, Kamil Stoch
  6. ↑ a b Skład zespołu: Kamil Stoch, Klemens Murańka, Dawid Kubacki, Stefan Hula
  7. ↑ a b c Skład zespołu: Piotr Żyła, Andrzej Stękała, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
  8. ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
  9. ↑ a b Skład zespołu: Dawid Kubacki, Sebastian Toczek, Dawid Kowal, Łukasz Rutkowski
  10. ↑ a b Skład zespołu: Dawid Kubacki, Klemens Murańka, Grzegorz Miętus, Krzysztof Miętus
  11. ↑ a b c d e Skład zespołu: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Dawid Kubacki, Maciej Kot
  12. ↑ a b c d Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  13. ↑ a b Skład zespołu: Jakub Wolny, Kamil Stoch, Dawid Kubacki, Piotr Żyła
  14. ↑ a b c d Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
  15. ↑ a b Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  16. ↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
  17. ↑ Skład drużyny: Piotr Żyła, Klemens Murańka, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  18. ↑ Skład drużyny: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Andrzej Stękała, Dawid Kubacki
  19. ↑ Ze względu na rozegranie jedynie dwóch konkursów indywidualnych w ramach LGP 2020 nie została przyznana nagroda dla triumfatora klasyfikacji generalnej.
  20. ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Miętus, Dawid Kubacki, Adam Małysz
  21. ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Biegun, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  22. ↑ a b c Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  23. ↑ a b Skład zespołu: Maciej Kot, Dawid Kubacki, Kamil Stoch, Piotr Żyła
  24. ↑ a b Skład zespołu: Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
  25. ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Miętus, Dawid Kubacki, Adam Małysz
  26. ↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Dawid Kubacki, Maciej Kot
  27. ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Biegun, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  28. ↑ Dane dotyczące drużynowych konkursów mogą być niepełne.
  29. ↑ Drugi skład TS Wisła Zakopane: Dawid Kubacki, Krystian Długopolski, Tomasz Pochwała, Kamil Skrobot
  30. ↑ TS Wisła Zakopane w składzie: Marcin Bachleda, Dawid Kubacki, Klemens Murańka, Łukasz Rutkowski
  31. ↑ TS Wisła Zakopane w składzie: Andrzej Gąsienica, Dawid Jarząbek, Klemens Murańka, Dawid Kubacki

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dominik Formela, Adrian Dworakowski: Dawid KUBACKI (Polska). skijumping.pl, 2019-01-14. [dostęp 2019-02-20].
  2. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-01-27].
  3. ↑ a b M.P. z 2019 r. poz. 1006.
  4. ↑ Katarzyna Iskierka: Wywiad z Dawidem Kubackim. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-01-19].
  5. ↑ Damian Gołąb, Łukasz Barnaś: Zwiadowcy u Dawida Kubackiego: Skoki to nie F1. wspieramyklub.pl, 2013-11-04. [dostęp 2014-01-19].
  6. ↑ Kubacki śmieje się z porównań do Hoellwartha. Wirtualna Polska, 2012-12-20. [dostęp 2014-01-19].
  7. ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2006 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  8. ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2007 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  9. ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2009 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  10. ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2010 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  11. ↑ a b KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2011 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  12. ↑ a b c d e f g h KUBACKI Dawid - Athlete Information; Grand Prix Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-01-10].
  13. ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2012 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  14. ↑ a b KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2013 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  15. ↑ Anna Szczepankiewicz: Kamil Stoch: „Musieliśmy mieć medal”. skijumping.pl, 2013-03-02. [dostęp 2017-09-03].
  16. ↑ a b c d e f g h i j k l KUBACKI Dawid - Athlete Information; World Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-05-21].
  17. ↑ a b c KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2014 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  18. ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2015 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  19. ↑ Adam Bucholz: Znamy składy polskich kadr na sezon 2015/2016!. skijumping.pl, 2015-04-29. [dostęp 2017-09-19].
  20. ↑ a b c KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2016 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  21. ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Continental Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  22. ↑ Tadeusz Mieczyński: Znamy kadry szkoleniowe polskich skoczków na sezon 2016/2017. skijumping.pl, 2016-04-28. [dostęp 2017-09-29].
  23. ↑ a b c d KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2017 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  24. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Klingenthal: Historyczne zwycięstwo reprezentacji Polski!. skijumping.pl, 2016-12-03. [dostęp 2017-09-29].
  25. ↑ Adam Bucholz: MŚ w Lahti: Polska mistrzem świata! Historyczne złoto Biało-Czerwonych!. skijumping.pl, 2017-03-04. [dostęp 2017-09-29].
  26. ↑ a b c d e KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2018 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  27. ↑ Piotr Bąk: Dawid Kubacki: Zesłanie do kadry B pozwoliło mi się znaleźć w tym miejscu, w którym jestem teraz. skijumping.pl, 2017-10-03. [dostęp 2017-10-04].
  28. ↑ Adam Bucholz, Dominik Formela: ZIO w Pjongczangu: Pewny triumf Norwegów, Polacy z historycznym, brązowym medalem!. skijumping.pl, 2018-02-19. [dostęp 2018-05-20].
  29. ↑ a b c d e KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2019 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
  30. ↑ Adam Bucholz: MŚ w Seefeld: Kubacki złoty, Stoch srebrny! Szalony konkurs na Toni-Seelos-Olympiaschanze z polskim happy endem!. skijumping.pl, 2019-03-01. [dostęp 2019-06-20].
  31. ↑ Adam Bucholz: MŚ w Seefeld: Niemcy obronili tytuł w mikście, Polska szósta!. skijumping.pl, 2019-03-02. [dostęp 2019-06-20].
  32. ↑ a b c KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2020 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-05-21].
  33. ↑ Adam Bucholz: TCS w Bischofshofen: Dawid Kubacki wygrywa konkurs i cały turniej!. skijumping.pl, 2020-01-06. [dostęp 2020-01-10].
  34. ↑ Adam Bucholz: Dawid Kubacki "Królem Nart 2020". Polak odebrał nagrodę Forum Nordicum (pol.). skijumping.pl, 2021-01-15. [dostęp 2021-01-16].
  35. ↑ Tadeusz Mieczyński, Dominik Formela, Adam Bucholz: Oficjalnie: Letnie Grand Prix 2020 bez triumfatora klasyfikacji generalnej!. skijumping.pl, 2020-07-31. [dostęp 2020-08-30].
  36. ↑ Marcin Hetnał: Skoki Narciarskie: Lotos Poland Tour – pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2011-08-16].
  37. ↑ a b Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-10-01].
  38. ↑ Sepp Bradl-Skistadion, Bischofshofen. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-06-20].
  39. ↑ Wielka Krokiew, Zakopane. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-06-20].
  40. ↑ Casino Arena, Seefeld. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-06-20].
  41. ↑ https://mobile.twitter.com/Skijumpingpl/status/1345025648096587781
  42. ↑ Stoch i Kubacki nagrodzeni w Krakowie. skijumping.pl, 2017-06-17. [dostęp 2018-01-06].
  43. ↑ Uroczyste wręczenie odznaczeń na gali 100-lecia PZN. skijumping.pl, 2019-09-23.
  44. ↑ Ślub Dawida Kubackiego z Martą Majcher. skoki-narciarskie.pl, 2019-05-02. [dostęp 2019-05-19].
  45. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Dawid Kubacki przed konkursem został ojcem! Kim jest jego żona?, o2.pl, 29 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-29] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Mistrzowie świata w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża
drużynowo
Skocznia normalna
drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
Skocznia normalna
drużynowo
  • Zawody mieszane
Skocznia normalna
drużynowo