Dawid Grzegorz Kubacki[3] (ur. 12 marca 1990 w Nowym Targu) – polski skoczek narciarski, zawodnik klubu sportowego Wisła Zakopane, członek kadry narodowej.
Dwukrotny olimpijczyk. Drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Zdobywca trzech medali mistrzostw świata – złotego indywidualnie (2019) oraz złotego (2017) i brązowego (2013) w konkursach drużynowych. Drużynowy brązowy medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2018. Zwycięzca 68. Turnieju Czterech Skoczni oraz dwóch edycji Letniego Grand Prix (w 2017 i 2019). Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. Czterokrotny letni mistrz Polski. Najwyżej w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata uplasował się w sezonie 2019/2020, gdy był 4.
Styl jego skoków charakteryzuje się wysoką parabolą lotu[4][5][6].
25 września 2005 zadebiutował w konkursie FIS Cup, w Bischofshofen zajmując 33. pozycję. 14 stycznia 2006 zdobył pierwsze punkty w tym cyklu po zajęciu 22. miejsca w konkursie w Harrachovie. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006, zajmując 42. miejsce indywidualnie i 7. w drużynie[7]. 18 marca 2007 po raz pierwszy wystartował w zawodach Pucharu Kontynentalnego, zajmując 26. pozycję w konkursie w Zakopanem[8].
W sezonie 2008/2009 trzykrotnie stawał na podium zawodów FIS Cup. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009, zajmując 33. miejsce. 16 stycznia 2009 zadebiutował w Pucharze Świata, w zawodach w Zakopanem zajmując 49. pozycję[9].
W sezonie 2009/2010 Kubacki zdobył pierwsze w karierze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 22. pozycję w zawodach w Hakubie. Stanął również na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego na Alpensia Jumping Park w Korei Południowej. W zimowej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Wystąpił też czterokrotnie w konkursach Pucharu Świata. Najwyższym miejscem zajętym przez Kubackiego w tym cyklu była 32. pozycja z Sapporo. W swoim ostatnim występie na mistrzostwach świata juniorów zajął 31. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[10].
W lipcu 2010 występował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie zajmując miejsca na podium. Wystartował we wszystkich konkursach Letniego Grand Prix 2010. Indywidualnie sześć z nich ukończył w pierwszej dziesiątce. Dwukrotnie – 28 i 29 sierpnia w Hakubie – stawał na podium po zajęciu drugiej pozycji. W pierwszym konkursie został pokonany jedynie przez Daiki Itō, zaś w drugim przez Kamila Stocha. Zajął również 1. miejsce w konkursie drużynowym LGP w Hinterzarten[11]. Letnie Grand Prix zakończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej[12].
Zimą 2010/2011 Kubacki zgłoszony został do piętnastu konkursów Pucharu Świata. W żadnym z nich nie udało mu się zdobyć punktów. Siedmiokrotnie odpadał w kwalifikacjach (z których jedne, w Harrachovie, decydowały o obsadzeniu dwóch konkursów). Tyle samo zanotował nieudanych startów w konkursie głównym. Najlepszym miejscem Kubackiego było, podobnie jak w poprzednim sezonie, 32., tym razem zajęte w Engelbergu. Od końca stycznia startował w Pucharze Kontynentalnym, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 13. miejscu w Brotterode[11].
W Letnim Grand Prix 2011 Kubacki osiągnął gorsze rezultaty niż rok wcześniej, najwyższym jego miejscem w konkursie indywidualnym było 15. z Zakopanego. W Letnim Pucharze Kontynentalnym raz zajął 3. pozycję. Zimą ponownie nie zdobył punktów Pucharu Świata. W cyklu startował na początku sezonu, w dziewięciu próbach czterokrotnie awansując do pierwszej serii, a w najlepszym występie zajmując 34. miejsce. W drugiej części sezonu występował w Pucharze Kontynentalnym, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 14. miejscu w Zakopanem[13].
Lato 2012 Kubacki rozpoczął od miejsc na podium w Pucharze Kontynentalnym. W Letnim Grand Prix 2012 czterokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce: w Courchevel był 5., w Hinterzarten 6., w pierwszym konkursie w Hakubie ponownie 5., zaś 26 sierpnia 2012 po raz trzeci w karierze zajął miejsce na podium zawodów Letniego Grand Prix, kończąc na 3. pozycji drugi konkurs w Hakubie[14]. Cały cykl ukończył na 8. pozycji[12].
1 grudnia 2012 po raz pierwszy w karierze zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 22. miejsce w konkursie w Kuusamo. W kolejnych tygodniach regularnie zajmował miejsca w trzydziestce cyklu, 15 grudnia w Engelbergu sklasyfikowany został na najwyższej w sezonie, 9. pozycji. Od stycznia zaczął osiągać gorsze rezultaty, zdobywając punkty w 8 spośród 17 startów w Pucharze Świata w tej części sezonu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W konkursach indywidualnych zajął 31. miejsce na skoczni normalnej i 20. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zdobył, wraz z Maciejem Kotem, Piotrem Żyłą i Kamilem Stochem, brązowy medal[14], pierwszy w historii reprezentacji Polski w zawodach drużynowych[15]. Sezon 2012/2013 Pucharu Świata Kubacki ukończył na 36. pozycji ze 142 punktami[16].
W Letnim Grand Prix 2013 Kubacki wystartował w 5 konkursach, dwukrotnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej cyklu ze 116 punktami uplasował się na 24. pozycji[12]. W sezonie 2013/2014 Pucharu Świata jego najlepszą pozycją było 17. miejsce, zajęte trzykrotnie w konkursach rozgrywanych w grudniu w Titisee-Neustadt i Engelbergu. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował miejsca w czwartej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej sezon ukończył na 49. miejscu z 87 punktami[16]. Został również zgłoszony do startu na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Wystąpił tam tylko podczas konkursu indywidualnego na skoczni normalnej, gdzie po skoku na 97,5 metra uplasował na 32. pozycji[17].
W Letnim Grand Prix 2014 najlepszą lokatą Kubackiego było 12. miejsce w szwajcarskim Einsiedeln. W sezonie zimowym 2014/2015 początkowo startował w Pucharze Świata, jednak w zawodach rozgrywanych od listopada do stycznia tylko czterokrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce konkursu indywidualnego. Najwyżej sklasyfikowany został na 16. miejscu w Zakopanem. Od lutego startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, pięciokrotnie w trakcie sezonu zajmując w nim miejsce na podium. W tym czasie Kubacki otrzymał też powołanie na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Wystąpił tam jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, w którym zajął 29. miejsce[18]. Puchar Świata 2014/2015 Kubacki ukończył na 53. pozycji w klasyfikacji generalnej z 35 punktami[16].
Przed sezonem 2015/2016 Kubacki został przesunięty z kadry A reprezentacji Polski do kadry B[19]. Na początku sierpnia zwyciężył w dwóch pierwszych konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2015, rozgrywanych w Wiśle i Hinterzarten. W kolejnych zawodach cyklu jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[20], a w klasyfikacji generalnej ukończył go na 5. pozycji[12]. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2015 trzykrotnie stawał na podium, w tym dwa razy na najwyższym jego stopniu[20]. Pozwoliło mu to zająć 2. miejsce w klasyfikacji generalnej[21].
Od początku sezonu 2015/2016 Pucharu Świata Kubacki startował w tym cyklu, początkowo uzyskując słabe rezultaty. W grudniu dwukrotnie zdobył punkty za miejsca w trzeciej dziesiątce. Po zawodach Turnieju Czterech Skoczni, na których w trzydziestce znalazł się raz, w Innsbrucku, przesunięty został do kadry na Puchar Kontynentalny w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w jednym z konkursów zajął 2. miejsce. Powołany został na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2016 i zajął na nich 15. pozycję indywidualnie i 5. w drużynie. Pierwsze po mistrzostwach zawody Pucharu Świata, w Zakopanem, ukończył na 16. miejscu. Do końca sezonu wystąpił we wszystkich zawodach cyklu, regularnie zdobywając punkty, w większości za miejsca w trzeciej dziesiątce. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany został 23 lutego w Kuopio, na 7. pozycji[20]. Sezon ukończył na 29. miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata ze 182 punktami[16].
Przed sezonem 2016/2017 Kubacki powrócił do kadry A reprezentacji Polski[22]. W sześciu startach w Letnim Grand Prix 2016 trzykrotnie zakończył zawody w pierwszej dziesiątce, w tym raz na podium – 1 października był drugi w Hinzenbach[23]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 13. pozycji[12].
Sezon 2016/2017 Pucharu Świata Kubacki rozpoczął od 16. miejsca w Ruce. W kolejnych tygodniach indywidualnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce[23], zaś 3 grudnia w Klingenthal był członkiem zespołu, który odniósł pierwsze w historii reprezentacji Polski zwycięstwo w konkursie drużynowym PŚ[24]. W 65. Turnieju Czterech Skoczni zajął 15. miejsce w klasyfikacji generalnej[16], w poszczególnych konkursach zajmując pozycje pomiędzy szesnastą i dwudziestą. 22 stycznia w Zakopanem zajął 8. miejsce, pierwsze w sezonie w pierwszej dziesiątce PŚ indywidualnie, 28 stycznia w Willingen po raz drugi wygrał w konkursie drużynowym. Na próbie przedolimpijskiej w Pjongczangu był 19. na skoczni dużej i 8. na normalnej[23].
Został zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie, zarówno w konkursie na skoczni normalnej, jak i na skoczni dużej zajął 8. pozycję[23], natomiast w konkursie drużynowym, wraz z Piotrem Żyłą, Maciejem Kotem i Kamilem Stochem, wywalczył złoty medal, pierwszy w historii reprezentacji Polski w konkursach drużynowych mistrzostw świata[25]. Raw Air 2017 zakończył na 18. pozycji[16], a w kończących sezon zawodach w Planicy był 23. i 15. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2016/2017 Kubacki znalazł się na 19. miejscu z 345 punktami[16].
W trzech pierwszych konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2017, rozgrywanych w lipcu w Wiśle i Hinterzarten oraz w sierpniu w Courchevel, zajmował pierwsze miejsca. W kolejnych czterech nie wystartował, a w kończących cykl zawodach w Hinzenbach i Klingenthal odniósł kolejne dwa zwycięstwa[26], tym samym wygrywając cały cykl[12]. Został drugim zawodnikiem, po Takanobu Okabe (LGP 1994), który zwycięstwo w Letnim Grand Prix odniósł, wygrywając równocześnie we wszystkich konkursach, w których brał udział[27].
W pierwszych tygodniach sezonu 2017/2018 Pucharu Świata Kubacki zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. 30 grudnia 2017 otwierający 66. Turniej Czterech Skoczni konkurs w Oberstdorfie ukończył na 3. pozycji, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata[26]. Cały turniej ukończył na 6. miejscu[16]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. W konkursie indywidualnym zajął 10. miejsce, a w zawodach drużynowych, wraz z Piotrem Żyłą, Stefanem Hulą i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal. 3 lutego 2018 w Willingen po raz drugi stanął na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata, zajmując 3. pozycję[26].
Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Zajął 3. miejsce w kwalifikacjach do konkursu na skoczni normalnej, wygrał też jeden z treningów. W samych zawodach, skacząc w najgorszych warunkach wietrznych w całej stawce, oddał krótką próbę w pierwszej serii, w efekcie kończąc konkurs na 35. miejscu. Na skoczni dużej indywidualnie zajął 10. pozycję[26]. W konkursie drużynowym, wraz z Maciejem Kotem, Hulą i Stochem zdobył brązowy medal, pierwszy dla reprezentacji Polski w konkursach drużynowych igrzysk olimpijskich[28]. W marcowych zawodach Pucharu Świata czterokrotnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce indywidualnie. Konkurs w Lillehammer 13 marca w ramach Raw Air 2018 ukończył na 2. pozycji, po raz trzeci w sezonie stając na podium cyklu[26]. W klasyfikacji generalnej sezon 2017/2018 Pucharu Świata zakończył na 9. miejscu z 633 punktami[16].
Dawid Kubacki ze złotym medalem MŚ 2019
W Letnim Grand Prix 2018 Kubacki wystąpił w 6 konkursach indywidualnych, we wszystkich zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium – był 3. w drugich zawodach w Râșnovie[29]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 8. pozycji[12].
Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od 8. miejsca w Wiśle. 1 stycznia 2019 po raz pierwszy w sezonie stanął na podium indywidualnego konkursu cyklu, zajmując 3. miejsce w konkursie 67. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen. 5 dni później był 2. w Bischofshofen[29]. Cały turniej zakończył na 4. miejscu w klasyfikacji generalnej[16]. 12 stycznia 2019 zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Val di Fiemme, a dzień później odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach cyklu, wyprzedzając bezpośrednio Stefana Krafta i Kamila Stocha. Na początku lutego dwukrotnie zajmował miejsca na podium konkursów w lotach narciarskich w Oberstdorfie: pierwszego dnia ukończył zawody na 2., a trzeciego na 3. lokacie[29].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Na skoczni dużej zajął 12. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie[29]. W rozgrywanych 1 marca 2019 zawodach indywidualnych na skoczni normalnej zdobył złoty medal: w odbywającym się w zmiennych warunkach pogodowych konkursie po pierwszej serii zajmował 27. pozycję, ze stratą 19,2 punktu do lidera Ryōyū Kobayashiego. W drugiej serii Kubacki oddał najdłuższy skok zawodów (104,5 m), co pozwoliło mu na odrobienie strat i zwycięstwo w całym konkursie[30]. Dzień później znalazł się w składzie reprezentacji Polski w jej pierwszym występie w konkursie mieszanym na mistrzostwach świata. Wraz z Kingą Rajdą, Kamilą Karpiel oraz Kamilem Stochem zajął 6. miejsce[31].
W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był na 6. pozycji[29]. Cały sezon zakończył na 5. miejscu w klasyfikacji generalnej z 988 punktami. Również w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019 znalazł się na 5. pozycji[16].
W ramach Letniego Grand Prix 2019 zajął 2. miejsca w Wiśle i Zakopanem, zwyciężył w Hinzenbach i zajął 5. lokatę w Klingenthal[32]. Pozwoliło to Kubackiemu na zwycięstwo w klastyfikacji generalnej cyklu[12].
Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął od 7. miejsca w Wiśle. Po raz pierwszy stanął na podium konkursu indywidualnego cyklu w rozpoczynających 68. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, gdzie zajął 3. pozycję. Na 3. miejscu ukończył również konkurs w Garmisch-Partenkirchen, w Innsbrucku był 2., a w Bischofshofen zwyciężył[32]. Tym samym odniósł również triumf w całym turnieju – z notą 1131,6 pkt wyprzedził bezpośrednio Mariusa Lindvika i Karla Geigera. Został trzecim Polakiem w historii (po Adamie Małyszu i Kamilu Stochu), który wygrał TCS[33].
Pomiędzy 11 stycznia a 1 lutego 2020 w zawodach Pucharu Świata kolejno zajął dwukrotnie trzecie miejsce w Predazzo, dwukrotnie zwyciężył w Titisee-Neustadt, a następnie zajął trzecią pozycję w Zakopanem oraz w pierwszym konkursie w Sapporo. W kolejnym konkursie był 6., tym samym kończąc serię 10 miejsc na podium. W dalszej części sezonu najczęściej kończył zawody w pierwszej dziesiątce, jednak poza czołową trójką. Najwyżej klasyfikowany był na 4. lokacie w Râșnovie[32]. Puchar Świata 2019/2020 zakończył na 4. pozycji w klasyfikacji generalnej z 1169 punktami. Trzeci Ryōyū Kobayashi wyprzedził Kubackiego o 9 punktów[16].
Starty D. Kubackiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 32.
|
9 lutego
|
2014
|
 Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
97,5 m
|
–
|
118,3 pkt
|
159,7 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 35.
|
10 lutego
|
2018
|
 Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-98
|
HS-109
|
indywid.
|
88,0 m
|
–
|
92,0 pkt
|
167,3 pkt
|
Andreas Wellinger
|
| 10.
|
17 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS-142
|
indywid.
|
134,5 m
|
126,0 m
|
258,0 pkt
|
27,7 pkt
|
Kamil Stoch
|
3.
|
19 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS-142
|
druż.[a]
|
138,5 m
|
135,5 m
|
1072,4 pkt (275,0 pkt)
|
26,1 pkt
|
Norwegia
|
Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 31.
|
23 lutego
|
2013
|
 Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
93,5 m
|
–
|
103,4 pkt
|
149,0 pkt
|
Anders Bardal
|
| 20.
|
28 lutego
|
2013
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
126,5 m
|
126,0 m
|
265,3 pkt
|
30,5 pkt
|
Kamil Stoch
|
3.
|
2 marca
|
2013
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[b]
|
126,0 m
|
128,0 m
|
1121,0 pkt (276,2 pkt)
|
14,9 pkt
|
Austria
|
| 29.
|
26 lutego
|
2015
|
 Falun
|
Lugnet
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
115,5 m
|
115,5 m
|
188,7 pkt
|
80,0 pkt
|
Severin Freund
|
| 8.
|
25 lutego
|
2017
|
 Lahti
|
Salpausselkä
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
96,5 m
|
93,5 m
|
251,5 pkt
|
19,3 pkt
|
Stefan Kraft
|
| 8.
|
2 marca
|
2017
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
indywid.
|
128,5 m
|
123,0 m
|
263,8 pkt
|
15,5 pkt
|
Stefan Kraft
|
1.
|
4 marca
|
2017
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
druż.[c]
|
129,0 m
|
119,5 m
|
1104,2 pkt (267,6 pkt)
|
–
|
| 12.
|
23 lutego
|
2019
|
 Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
indywid.
|
128,5 m
|
125,5 m
|
240,2 pkt
|
39,2 pkt
|
Markus Eisenbichler
|
| 4.
|
24 lutego
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
druż.[d]
|
127,0 m
|
126,5 m
|
909,1 pkt (237,6 pkt)
|
78,4 pkt
|
Niemcy
|
| 1.
|
1 marca
|
2019
|
Seefeld in Tirol
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
indywid.
|
93,0 m
|
104,5 m
|
218,3 pkt
|
–
|
| 6.
|
2 marca
|
2019
|
Seefeld in Tirol
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
druż. mix.[e]
|
112,0 m
|
110,0 m
|
914,9 pkt (265,4 pkt)
|
97,3 pkt
|
Niemcy
|
Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 15.
|
15–16 stycznia
|
2016
|
Tauplitz
|
Kulm
|
K-200
|
HS-225
|
indywid.
|
208,0 m
|
200,5 m
|
206,5 m
|
–[g]
|
519,1 pkt
|
121,0 pkt
|
Peter Prevc
|
| 5.
|
17 stycznia
|
2016
|
Tauplitz
|
Kulm
|
K-200
|
HS-225
|
druż.[f]
|
166,0 m
|
190,0 m
|
1211,9 pkt (266,0 pkt)
|
255,8 pkt
|
Norwegia
|
| 10.
|
19–20 stycznia
|
2018
|
 Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
indywid.
|
207,5 m
|
208,0 m
|
215,5 m
|
–[g]
|
589,8 pkt
|
62,1 pkt
|
Daniel-André Tande
|
| 3.
|
21 stycznia
|
2018
|
Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
druż.[d]
|
204,5 m
|
221,5 m
|
1592,1 pkt (400,5 pkt)
|
70,1 pkt
|
Norwegia
|
Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 42.
|
2 lutego
|
2006
|
 Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
indywid.
|
87,0 m
|
–
|
86,1 pkt
|
173,5 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 7.
|
4 lutego
|
2006
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
druż.[h]
|
86,0 m
|
76,5 m
|
772,7 pkt (151,5 pkt)
|
157,9 pkt
|
Austria
|
| 33.
|
5 lutego
|
2009
|
 Szczyrbskie Jezioro
|
MS 1970 B
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
87,0 m
|
–
|
106,0 pkt
|
147,0 pkt
|
Lukas Müller
|
| 31.
|
28 stycznia
|
2010
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
indywid.
|
92,5 m
|
–
|
107,5 pkt
|
175,0 pkt
|
Michael Hayböck
|
| 5.
|
30 stycznia
|
2010
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
druż.[i]
|
91,0 m
|
94,0 m
|
916,0 pkt (214,0 pkt)
|
114,5 pkt
|
Austria
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Przypisy
|
| 1.
|
13 stycznia
|
2019
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-135
|
129,5 m
|
131,5 m
|
271,1 pkt
|
–
|
| 2.
|
6 stycznia
|
2020
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-142
|
143,0 m
|
140,5 m
|
300,9 pkt
|
* TCS 2019/2020
|
| 3.
|
18 stycznia
|
2020
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
140,5 m
|
141,0 m
|
290,1 pkt
|
* T-NF 2020
|
| 4.
|
19 stycznia
|
2020
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
143,0 m
|
133,5 m
|
283,3 pkt
|
* T-NF 2020
|
| Sezon PŚ |
1. miejsce |
2. miejsce |
3. miejsce |
Razem
|
| 2008/2009 |
– |
– |
– |
–
|
| 2009/2010 |
– |
– |
– |
–
|
| 2010/2011 |
– |
– |
– |
–
|
| 2011/2012 |
– |
– |
– |
–
|
| 2012/2013 |
– |
– |
– |
–
|
| 2013/2014 |
– |
– |
– |
–
|
| 2014/2015 |
– |
– |
– |
–
|
| 2015/2016 |
– |
– |
– |
–
|
| 2016/2017 |
– |
– |
– |
–
|
| 2017/2018 |
– |
1 |
2 |
3
|
| 2018/2019 |
1 |
3 |
2 |
6
|
| 2019/2020 |
3 |
1 |
6 |
10
|
| Suma |
4 |
5 |
10 |
19
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
30 grudnia
|
2017
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
126,5 m
|
129,0 m
|
270,1 pkt
|
3.
|
9,6 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 2.
|
3 lutego
|
2018
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
145,0 m
|
139,5 m
|
254,8 pkt
|
3.
|
6,5 pkt
|
Daniel-André Tande
|
| 3.
|
13 marca
|
2018
|
 Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-140
|
139,0 m
|
140,5 m
|
278,7 pkt
|
2.
|
27,7 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 4.
|
1 stycznia
|
2019
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
HS-142
|
133,5 m
|
133,0 m
|
256,2 pkt
|
3.
|
10,4 pkt
|
Ryōyū Kobayashi
|
| 5.
|
6 stycznia
|
2019
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-142
|
138,0 m
|
130,0 m
|
268,3 pkt
|
2.
|
13,8 pkt
|
Ryōyū Kobayashi
|
| 6.
|
12 stycznia
|
2019
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-135
|
122,0 m
|
131,5 m
|
288,5 pkt
|
2.
|
26,5 pkt
|
Ryōyū Kobayashi
|
| 7.
|
13 stycznia
|
2019
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-135
|
129,5 m
|
131,5 m
|
271,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 8.
|
1 lutego
|
2019
|
Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
221,5 m
|
218,0 m
|
424,8 pkt
|
2.
|
5,3 pkt
|
Timi Zajc
|
| 9.
|
3 lutego
|
2019
|
Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
207,0 m
|
228,5 m
|
405,4 pkt
|
3.
|
7,8 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 10.
|
29 grudnia
|
2019
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
132,0 m
|
133,0 m
|
294,7 pkt
|
3.
|
10,4 pkt
|
Ryōyū Kobayashi
|
| 11.
|
1 stycznia
|
2020
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
HS-142
|
137,0 m
|
139,5 m
|
284,0 pkt
|
3.
|
5,8 pkt
|
Marius Lindvik
|
| 12.
|
4 stycznia
|
2020
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
133,0 m
|
120,5 m
|
252,0 pkt
|
2.
|
1,3 pkt
|
Marius Lindvik
|
| 13.
|
6 stycznia
|
2020
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-142
|
143,0 m
|
140,5 m
|
300,9 pkt
|
1.
|
–
|
| 14.
|
11 stycznia
|
2020
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-104
|
98,5 m
|
104,0 m
|
279,9 pkt
|
3.
|
14,7 pkt
|
Karl Geiger
|
| 15.
|
12 stycznia
|
2020
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-104
|
102,5 m
|
101,0 m
|
278,2 pkt
|
3.
|
7,0 pkt
|
Karl Geiger
|
| 16.
|
18 stycznia
|
2020
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
140,5 m
|
141,0 m
|
290,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 17.
|
19 stycznia
|
2020
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
143,0 m
|
133,5 m
|
283,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 18.
|
26 stycznia
|
2020
|
 Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
140,0 m
|
133,0 m
|
287,8 pkt
|
3.
|
7,9 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 19.
|
1 lutego
|
2020
|
 Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-123
|
HS-137
|
136,0 m
|
126,0 m
|
229,5 pkt
|
3.
|
14,8 pkt
|
Yukiya Satō
|
Zwycięstwa w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skład
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Przypisy
|
| 1.
|
3 grudnia
|
2016
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
[j]
|
132,5 m
|
134,5 m
|
1128,7 pkt (268,3 pkt)
|
–
|
| 2.
|
28 stycznia
|
2017
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
[c]
|
134,0 m
|
137,5 m
|
931,5 pkt (220,6 pkt)
|
–
|
| 3.
|
27 stycznia
|
2018
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
[a]
|
128,5 m
|
133,0 m
|
1092,0 pkt (260,1 pkt)
|
–
|
| 4.
|
17 listopada
|
2018
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
[k]
|
127,0 m
|
114,5 m
|
1026,6 pkt (242,1 pkt)
|
–
|
| 5.
|
15 lutego
|
2019
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
[k]
|
120,5 m
|
135,0 m
|
979,4 pkt (228,0 pkt)
|
–
|
| 6.
|
23 marca
|
2019
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
[l]
|
229,5 m
|
230,0 m
|
1627,8 pkt (395,2 pkt)
|
–
|
| 7.
|
14 grudnia
|
2019
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
[m]
|
133,5 m
|
137,0 m
|
968,7 pkt (254,2 pkt)
|
–
|
Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skład
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
3 grudnia
|
2016
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
[j]
|
132,5 m
|
134,5 m
|
1128,7 pkt (268,3 pkt)
|
1.
|
–
|
| 2.
|
21 stycznia
|
2017
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
[n]
|
120,0 m
|
128,0 m
|
1111,2 pkt (262,9 pkt)
|
2.
|
5,1 pkt
|
Niemcy
|
| 3.
|
28 stycznia
|
2017
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
[c]
|
134,0 m
|
137,5 m
|
931,5 pkt (220,6 pkt)
|
1.
|
–
|
| 4.
|
11 marca
|
2017
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
[j]
|
119,5 m
|
127,0 m
|
986,7 pkt (233,8 pkt)
|
3.
|
13,0 pkt
|
Austria
|
| 5.
|
18 marca
|
2017
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-200
|
HS-225
|
[c]
|
210,0 m
|
194,5 m
|
1538,6 pkt (332,6 pkt)
|
2.
|
34,0 pkt
|
Norwegia
|
| 6.
|
25 marca
|
2017
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-225
|
[c]
|
201,0 m
|
209,0 m
|
1493,8 pkt (316,0 pkt)
|
3.
|
57,8 pkt
|
Norwegia
|
| 7.
|
18 listopada
|
2017
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
[c]
|
125,5 m
|
122,5 m
|
1006,5 pkt (259,8 pkt)
|
2.
|
17,3 pkt
|
Norwegia
|
| 8.
|
9 grudnia
|
2017
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
[n]
|
141,5 m
|
136,5 m
|
1082,8 pkt (271,5 pkt)
|
2.
|
0,8 pkt
|
Norwegia
|
| 9.
|
27 stycznia
|
2018
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
[a]
|
128,5 m
|
133,0 m
|
1092,0 pkt (260,1 pkt)
|
1.
|
–
|
| 10.
|
3 marca
|
2018
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
[a]
|
119,0 m
|
125,5 m
|
1113,2 pkt (274,7 pkt)
|
2.
|
11,3 pkt
|
Niemcy
|
| 11.
|
10 marca
|
2018
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
[a]
|
130,0 m
|
135,0 m
|
1039,8 pkt (270,5 pkt)
|
2.
|
58,9 pkt
|
Norwegia
|
| 12.
|
17 marca
|
2018
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-200
|
HS-240
|
[d]
|
200,0 m
|
202,5 m
|
1301,7 pkt (306,7 pkt)
|
2.
|
265,6 pkt
|
Norwegia
|
| 13.
|
17 listopada
|
2018
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
[k]
|
127,0 m
|
114,5 m
|
1026,6 pkt (242,1 pkt)
|
1.
|
–
|
| 14.
|
19 stycznia
|
2019
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
[o]
|
134,0 m
|
143,5 m
|
1117,2 pkt (303,8 pkt)
|
3.
|
40,3 pkt
|
Niemcy
|
| 15.
|
15 lutego
|
2019
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
[k]
|
120,5 m
|
135,0 m
|
979,4 pkt (228,0 pkt)
|
1.
|
–
|
| 16.
|
23 marca
|
2019
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
[l]
|
229,5 m
|
230,0 m
|
1627,8 pkt (395,2 pkt)
|
1.
|
–
|
| 17.
|
23 listopada
|
2019
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
[m]
|
126,5 m
|
120,5 m
|
990,9 pkt (265,6 pkt)
|
3.
|
27,3 pkt
|
Austria
|
| 18.
|
14 grudnia
|
2019
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
[m]
|
133,5 m
|
137,0 m
|
968,7 pkt (254,2 pkt)
|
1.
|
–
|
stan po zakończeniu sezonu 2019/2020
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
| 1.
|
1 sierpnia
|
2015
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
130,0 m
|
133,0 m
|
274,9 pkt
|
| 2.
|
8 sierpnia
|
2015
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
103,5 m
|
100,5 m
|
266,5 pkt
|
| 3.
|
15 lipca
|
2017
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
128,0 m
|
132,5 m
|
255,6 pkt
|
| 4.
|
29 lipca
|
2017
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
105,0 m
|
104,5 m
|
283,3 pkt
|
| 5.
|
12 sierpnia
|
2017
|
 Courchevel
|
Tremplin Le Praz
|
K-120
|
HS-132
|
133,5 m
|
127,0 m
|
274,2 pkt
|
| 6.
|
1 października
|
2017
|
Hinzenbach
|
Aigner-Schanze
|
K-85
|
HS-94
|
88,5 m
|
94,5 m
|
251,9 pkt
|
| 7.
|
3 października
|
2017
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
140,0 m
|
130,0 m
|
262,5 pkt
|
| 8.
|
29 września
|
2019
|
Hinzenbach
|
Aigner-Schanze
|
K-85
|
HS-90
|
92,0 m
|
86,0 m
|
244,4 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
28 sierpnia
|
2010
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
128,0 m
|
131,0 m
|
270,0 pkt
|
2.
|
1,6 pkt
|
Daiki Itō
|
| 2.
|
29 sierpnia
|
2010
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
129,0 m
|
128,5 m
|
278,0 pkt
|
2.
|
4,3 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 3.
|
26 sierpnia
|
2012
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
113,0 m
|
127,0 m
|
229,4 pkt
|
3.
|
15,8 pkt
|
Andreas Wank
|
| 4.
|
1 sierpnia
|
2015
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
130,0 m
|
133,0 m
|
274,9 pkt
|
1.
|
–
|
| 5.
|
8 sierpnia
|
2015
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
103,5 m
|
100,5 m
|
266,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 6.
|
1 października
|
2016
|
Hinzenbach
|
Energie AG-SkisprungArena
|
K-85
|
HS-94
|
91,5 m
|
91,5 m
|
247,5 pkt
|
2.
|
9,7 pkt
|
Maciej Kot
|
| 7.
|
15 lipca
|
2017
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
128,0 m
|
132,5 m
|
255,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 8.
|
29 lipca
|
2017
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
105,0 m
|
104,5 m
|
283,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 9.
|
12 sierpnia
|
2017
|
Courchevel
|
Tremplin Le Praz
|
K-120
|
HS-132
|
133,5 m
|
127,0 m
|
274,2 pkt
|
1.
|
–
|
| 10.
|
1 października
|
2017
|
Hinzenbach
|
Energie AG-SkisprungArena
|
K-85
|
HS-94
|
88,5 m
|
94,5 m
|
251,9 pkt
|
1.
|
–
|
| 11.
|
3 października
|
2017
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
140,0 m
|
130,0 m
|
262,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 12.
|
23 września
|
2018
|
 Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-97
|
98,0 m
|
98,5 m
|
261,1 pkt
|
3.
|
8,3 pkt
|
Karl Geiger
|
| 13.
|
21 lipca
|
2019
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
128,0 m
|
131,0 m
|
271,3 pkt
|
2.
|
6,6 pkt
|
Timi Zajc
|
| 14.
|
18 sierpnia
|
2019
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
138,0 m
|
134,5 m
|
250,1 pkt
|
2.
|
0,7 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 15.
|
29 września
|
2019
|
Hinzenbach
|
Aigner-Schanze
|
K-85
|
HS-90
|
92,0 m
|
86,0 m
|
244,4 pkt
|
1.
|
–
|
Zwycięstwa w konkursach drużynowych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skład
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
| 1.
|
7 sierpnia
|
2010
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
druż.[p]
|
102,0 m
|
103,5 m
|
1001,7 pkt (252,7 pkt)
|
| 2.
|
2 sierpnia
|
2013
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[q]
|
123,5 m
|
124,5 m
|
1058,4 pkt (251,4 pkt)
|
| 3.
|
25 lipca
|
2014
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[b]
|
125,0 m
|
124,5 m
|
1061,5 pkt (251,6 pkt)
|
| 4.
|
31 lipca
|
2015
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[r]
|
125,5 m
|
133,5 m
|
1042,7 pkt (266,3 pkt)
|
| 5.
|
14 lipca
|
2017
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[j]
|
130,0 m
|
133,5 m
|
994,7 pkt (263,1 pkt)
|
| 6.
|
21 lipca
|
2018
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[s]
|
128,0 m
|
131,0 m
|
1073,3 pkt (268,2 pkt)
|
| 7.
|
20 lipca
|
2019
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[t]
|
131,5 m
|
128,5 m
|
1094,1 pkt (287,8 pkt)
|
Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skład
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
7 sierpnia
|
2010
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
druż.[u]
|
102,0 m
|
103,5 m
|
1001,7 pkt (252,7 pkt)
|
1.
|
–
|
| 2.
|
6 sierpnia
|
2011
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
druż.[b]
|
94,0 m
|
98,0 m
|
995,8 pkt (234,4 pkt)
|
2.
|
25,5 pkt
|
Austria
|
| 3.
|
20 lipca
|
2012
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[v]
|
123,5 m
|
–
|
477,9 pkt (120,9 pkt)
|
2.
|
1,2 pkt
|
Słowenia
|
| 4.
|
2 sierpnia
|
2013
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[w]
|
123,5 m
|
124,5 m
|
1058,4 pkt (251,4 pkt)
|
1.
|
–
|
| 5.
|
25 lipca
|
2014
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[b]
|
125,0 m
|
124,5 m
|
1061,5 pkt (251,6 pkt)
|
1.
|
–
|
| 6.
|
31 lipca
|
2015
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[r]
|
125,5 m
|
133,5 m
|
1042,7 pkt (266,3 pkt)
|
1.
|
–
|
| 7.
|
7 sierpnia
|
2015
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
druż.[r]
|
99,0 m
|
98,5 m
|
968,7 pkt (249,5 pkt)
|
2.
|
64,3 pkt
|
Niemcy
|
| 8.
|
14 lipca
|
2017
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[j]
|
130,0 m
|
133,5 m
|
994,7 pkt (263,1 pkt)
|
1.
|
–
|
| 9.
|
21 lipca
|
2018
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[s]
|
128,0 m
|
131,0 m
|
1073,3 pkt (268,2 pkt)
|
1.
|
–
|
| 10.
|
20 lipca
|
2019
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[t]
|
131,5 m
|
128,5 m
|
1094,1 pkt (287,8 pkt)
|
1.
|
–
|
| 11.
|
17 sierpnia
|
2019
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
druż.[m]
|
136,5 m
|
142,0 m
|
951,1 pkt (272,8 pkt)
|
2.
|
10,8 pkt
|
Japonia
|
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2019
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
| Sezon
|
Miejsce
|
| 2011
|
23[34].
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
11 stycznia
|
2015
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
125,5 m
|
–
|
125,0 pkt
|
3.
|
1,1 pkt
|
Maciej Kot
|
| 2.
|
31 stycznia
|
2015
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
125,0 m
|
124,5 m
|
260,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 3.
|
1 lutego
|
2015
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
126,0 m
|
129,5 m
|
267,9 pkt
|
3.
|
0,4 pkt
|
Atle Pedersen Rønsen
|
| 4.
|
7 marca
|
2015
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
100,5 m
|
104,0 m
|
245,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 5.
|
8 marca
|
2015
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
103,5 m
|
102,0 m
|
248,5 pkt
|
3.
|
5,6 pkt
|
Daniel-André Tande
|
| 6.
|
27 grudnia
|
2015
|
 Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
131,0 m
|
131,0 m
|
269,5 pkt
|
2.
|
14,7 pkt
|
Clemens Aigner
|
| 7.
|
10 stycznia
|
2016
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
HS-140
|
129,5 m
|
133,5 m
|
264,9 pkt
|
2.
|
0,5 pkt
|
Thomas Hofer
|
stan po zakończeniu sezonu 2017/2018
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
| 1.
|
4 lipca
|
2015
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
109,5 m
|
112,5 m
|
292,9 pkt
|
| 2.
|
5 lipca
|
2015
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
107,0 m
|
111,5 m
|
246,3 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
5 września
|
2009
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS 140
|
132,5 m
|
130,0 m
|
252,5 pkt
|
2.
|
2,1 pkt
|
Kim Hyun-ki
|
| 2.
|
2 lipca
|
2010
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS 109
|
105,0 m
|
105,5 m
|
249,9 pkt
|
3.
|
7,8 pkt
|
Andreas Strolz
|
| 3.
|
10 lipca
|
2010
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
HS 140
|
126,5 m
|
131,5 m
|
240,9 pkt
|
3.
|
18,3 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 4.
|
2 lipca
|
2011
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS 109
|
104,5 m
|
105,5 m
|
247,5 pkt
|
3.
|
7,8 pkt
|
Robert Kranjec
|
| 5.
|
30 czerwca
|
2012
|
Stams
|
Brunnentalschanzen
|
K-105
|
HS 115
|
103,5 m
|
110,0 m
|
233,3 pkt
|
2.
|
1,3 pkt
|
Mackenzie Boyd-Clowes
|
| 6.
|
1 lipca
|
2012
|
Stams
|
Brunnentalschanzen
|
K-105
|
HS 115
|
106,0 m
|
113,0 m
|
241,2 pkt
|
3.
|
9,0 pkt
|
Lukas Müller
|
| 7.
|
15 lipca
|
2012
|
Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-125
|
HS 140
|
126,0 m
|
130,5 m
|
224,0 pkt
|
3.
|
11,7 pkt
|
Anders Jacobsen
|
| 8.
|
4 lipca
|
2015
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
109,5 m
|
112,5 m
|
292,9 pkt
|
1.
|
–
|
| 9.
|
5 lipca
|
2015
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
107,0 m
|
111,5 m
|
246,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 10.
|
3 października
|
2015
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
129,5 m
|
137,5 m
|
274,1 pkt
|
3.
|
16,0 pkt
|
Daniel-André Tande
|
stan po zakończeniu LPK 2018
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
22 sierpnia
|
2008
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
101,0 m
|
100,0 m
|
251,5 pkt
|
3.
|
10,0 pkt
|
Sebastian Colloredo
|
| 2.
|
23 sierpnia
|
2008
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
102,5 m
|
101,5 m
|
258,5 pkt
|
3.
|
8,0 pkt
|
Thomas Thurnbichler
|
| 3.
|
20 grudnia
|
2008
|
Szczyrbskie Jezioro
|
MS 1970 B
|
K-90
|
HS-100
|
89,5 m
|
98,0 m
|
241,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 4.
|
7 sierpnia
|
2009
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
101,5 m
|
100,0 m
|
251,5 pkt
|
3.
|
1,0 pkt
|
Jakub Kot
|
| 5.
|
8 sierpnia
|
2009
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
101,0 m
|
103,0 m
|
258,0 pkt
|
3.
|
5,0 pkt
|
Roland Müller
|
stan po zakończeniu sezonu 2017/2018
Zimowe mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich (indywidualnie)[edytuj | edytuj kod]
Stan w trakcie sezonu 2018/2019. Opracowano na podstawie[35].
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 16.
|
25 lutego
|
2006
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
109,5 m
|
111,5 m
|
187,3 pkt
|
91,6 pkt
|
Robert Mateja
|
| 27.
|
26 lutego
|
2006
|
Zakopane
|
Średnia Krokiew
|
K-85
|
HS-94
|
ind.
|
73,5 m
|
69,0 m
|
162,5 pkt
|
87,0 pkt
|
Adam Małysz
|
| 16.
|
26 grudnia
|
2007
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
116,5 m
|
116,0 m
|
209,5 pkt
|
55,9 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 18.
|
18 marca
|
2008
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
111,5 m
|
106,5 m
|
180,0 pkt
|
93,7 pkt
|
Adam Małysz
|
| 12.
|
20 marca
|
2008
|
Zakopane
|
Średnia Krokiew
|
K-85
|
HS-94
|
ind.
|
83,5 m
|
85,5 m
|
222,5 pkt
|
37,0 pkt
|
Adam Małysz
|
| 14.
|
14 lutego
|
2009
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
105,0 m
|
101,0 m
|
158,3 pkt
|
73,1 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 4.
|
26 grudnia
|
2010
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
110,5 m
|
124,0 m
|
218,1 pkt
|
54,5 pkt
|
Adam Małysz
|
| 9.
|
19 lutego
|
2011
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
ind.
|
93,0 m
|
93,5 m
|
223,5 pkt
|
35,0 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 7.
|
26 grudnia
|
2011
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
119,5 m
|
114,0 m
|
227,7 pkt
|
61,5 pkt
|
Kamil Stoch
|
3.
|
25 marca
|
2012
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
120,5 m
|
131,5 m
|
251,1 pkt
|
34,8 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 10.
|
27 marca
|
2013
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
120,5 m
|
131,0 m
|
266,1 pkt
|
50,7 pkt
|
Maciej Kot
|
| 4.
|
23 grudnia
|
2014
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
115,0 m
|
120,0 m
|
217,0 pkt
|
38,1 pkt
|
Piotr Żyła
|
| 9.
|
24 marca
|
2015
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
129,5 m
|
104,0 m
|
235,8 pkt
|
74,3 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 4.
|
22 marca
|
2016
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
133,0 m
|
127,0 m
|
263,0 pkt
|
10,4 pkt
|
Maciej Kot
|
2.
|
23 marca
|
2016
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.
|
139,0 m
|
137,5 m
|
954,4 pkt (283,7 pkt)
|
8,2 pkt
|
AZS Zakopane
|
| 2.
|
26 grudnia
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
124,0 m
|
138,0 m
|
270,1 pkt
|
3,3 pkt
|
Piotr Żyła
|
| 4.
|
26 grudnia
|
2017
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
108,0 m
|
124,0 m
|
219,3 pkt
|
35,0 pkt
|
Stefan Hula
|
| 2.
|
26 grudnia
|
2018
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
ind.
|
136,0 m
|
119,0 m
|
299,4 pkt
|
31,6 pkt
|
Kamil Stoch
|
Letnie mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich[edytuj | edytuj kod]
Stan po zakończeniu sezonu letniego 2018. Opracowano na podstawie[35][x].
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 21.
|
15 października
|
2005
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
106,0 m
|
105,0 m
|
166,3 pkt
|
110,9 pkt
|
Adam Małysz
|
| 39.
|
14 października
|
2006
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
93,0 m
|
–
|
58,4 pkt
|
203,4 pkt
|
Adam Małysz
|
| 46.
|
15 października
|
2006
|
Zakopane
|
Średnia Krokiew
|
K-85
|
HS-94
|
ind.
|
67,0 m
|
–
|
72,0 pkt
|
188,0 pkt
|
Adam Małysz
|
| 18.
|
13 października
|
2007
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
115,0 m
|
104,0 m
|
184,2 pkt
|
87,7 pkt
|
Adam Małysz
|
| 21.
|
14 października
|
2007
|
Zakopane
|
Średnia Krokiew
|
K-85
|
HS-94
|
ind.
|
74,5 m
|
77,0 m
|
185,0 pkt
|
68,0 pkt
|
Adam Małysz
|
| 4.
|
28 września
|
2008
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[y]
|
130,0 m
|
119,5 m
|
790,4 pkt (246,1 pkt)
|
186,9 pkt
|
TS Wisła Zakopane
|
| 7.
|
10 października
|
2009
|
Zakopane
|
Średnia Krokiew
|
K-85
|
HS-94
|
ind.
|
85,0 m
|
82,0 m
|
221,5 pkt
|
24,5 pkt
|
Adam Małysz
|
| 5.
|
11 października
|
2009
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
124,5 m
|
122,0 m
|
239,7 pkt
|
25,0 pkt
|
Adam Małysz
|
| 4.
|
23 lipca
|
2010
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
ind.
|
97,0 m
|
95,0 m
|
233,5 pkt
|
29,0 pkt
|
Adam Małysz
|
3.
|
24 lipca
|
2010
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[z]
|
98,5 m
|
91,5 m
|
846,5 pkt (227,5 pkt)
|
120,0 pkt
|
AZS Zakopane
|
| 4.
|
25 lipca
|
2010
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
124,5 m
|
124,0 m
|
244,8 pkt
|
34,1 pkt
|
Adam Małysz
|
| 9.
|
17 września
|
2011
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
123,5 m
|
107,5 m
|
208,3 pkt
|
45,1 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 4.
|
2 września
|
2012
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
123,0 m
|
120,5 m
|
233,3 pkt
|
22,5 pkt
|
Maciej Kot
|
1.
|
1 września
|
2013
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
ind.
|
101,0 m
|
104,5 m
|
266,5 pkt
|
–
|
| 3.
|
8 września
|
2013
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
125,5 m
|
126,5 m
|
256,6 pkt
|
11,2 pkt
|
Jan Ziobro
|
| 6.
|
19 lipca
|
2014
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
125,5 m
|
125,0 m
|
246,9 pkt
|
32,7 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 2.
|
20 lipca
|
2014
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[aa]
|
124,0 m
|
132,5 m
|
914,3 pkt (260,2 pkt)
|
12,2 pkt
|
AZS Zakopane
|
| 5.
|
11 października
|
2014
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
ind.
|
100,0 m
|
96,5 m
|
242,0 pkt
|
34,0 pkt
|
Piotr Żyła
|
| 1.
|
18 lipca
|
2015
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
ind.
|
132,5 m
|
127,0 m
|
266,6 pkt
|
12,2 pkt
|
–
|
| 1.
|
9 października
|
2015
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
ind.
|
101,5 m
|
107,0 m
|
268,5 pkt
|
–
|
| 2.
|
10 października
|
2015
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
druż.
|
103,0 m
|
104,0 m
|
950 pkt (268,0 pkt)
|
10,0 pkt
|
AZS Zakopane
|
| 1.
|
27 października
|
2018
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
ind.
|
135,5 m
|
136,5 m
|
320,6 pkt
|
–
|
1 maja 2019 roku skoczek narciarski wziął ślub z Martą Majcher[41].
- ↑ a b c d e f Skład zespołu: Maciej Kot, Stefan Hula, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
- ↑ a b c d e Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
- ↑ a b c d e f g Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Maciej Kot, Kamil Stoch
- ↑ a b c d e Skład zespołu: Piotr Żyła, Stefan Hula, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
- ↑ a b Skład zespołu: Kinga Rajda, Dawid Kubacki, Kamila Karpiel, Kamil Stoch
- ↑ a b Skład zespołu: Kamil Stoch, Klemens Murańka, Dawid Kubacki, Stefan Hula
- ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Dawid Kubacki, Sebastian Toczek, Dawid Kowal, Łukasz Rutkowski
- ↑ a b Skład zespołu: Dawid Kubacki, Klemens Murańka, Grzegorz Miętus, Krzysztof Miętus
- ↑ a b c d e Skład zespołu: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Dawid Kubacki, Maciej Kot
- ↑ a b c d Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
- ↑ a b Skład zespołu: Jakub Wolny, Kamil Stoch, Dawid Kubacki, Piotr Żyła
- ↑ a b c d Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
- ↑ a b Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
- ↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
- ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Miętus, Dawid Kubacki, Adam Małysz
- ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Biegun, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
- ↑ a b c Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
- ↑ a b Skład zespołu: Maciej Kot, Dawid Kubacki, Kamil Stoch, Piotr Żyła
- ↑ a b Skład zespołu: Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
- ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Miętus, Dawid Kubacki, Adam Małysz
- ↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Dawid Kubacki, Maciej Kot
- ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Biegun, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
- ↑ Dane dotyczące drużynowych konkursów mogą być niepełne.
- ↑ Drugi skład TS Wisła Zakopane: Dawid Kubacki, Krystian Długopolski, Tomasz Pochwała, Kamil Skrobot
- ↑ TS Wisła Zakopane w składzie: Marcin Bachleda, Dawid Kubacki, Klemens Murańka, Łukasz Rutkowski
- ↑ TS Wisła Zakopane w składzie: Andrzej Gąsienica, Dawid Jarząbek, Klemens Murańka, Dawid Kubacki
- ↑ Dominik Formela, Adrian Dworakowski: Dawid KUBACKI (Polska). skijumping.pl, 2019-01-14. [dostęp 2019-02-20].
- ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-01-27].
- ↑ a b M.P. z 2019 r. poz. 1006.
- ↑ Katarzyna Iskierka: Wywiad z Dawidem Kubackim. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-01-19].
- ↑ Damian Gołąb, Łukasz Barnaś: Zwiadowcy u Dawida Kubackiego: Skoki to nie F1. wspieramyklub.pl, 2013-11-04. [dostęp 2014-01-19].
- ↑ Kubacki śmieje się z porównań do Hoellwartha. Wirtualna Polska, 2012-12-20. [dostęp 2014-01-19].
- ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2006 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2007 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2009 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2010 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ a b KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2011 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ a b c d e f g h KUBACKI Dawid - Athlete Information; Grand Prix Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-01-10].
- ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2012 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ a b KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2013 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Kamil Stoch: „Musieliśmy mieć medal”. skijumping.pl, 2013-03-02. [dostęp 2017-09-03].
- ↑ a b c d e f g h i j k l KUBACKI Dawid - Athlete Information; World Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-05-21].
- ↑ a b c KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2014 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2015 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Adam Bucholz: Znamy składy polskich kadr na sezon 2015/2016!. skijumping.pl, 2015-04-29. [dostęp 2017-09-19].
- ↑ a b c KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2016 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ KUBACKI Dawid - Athlete Information; Continental Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Znamy kadry szkoleniowe polskich skoczków na sezon 2016/2017. skijumping.pl, 2016-04-28. [dostęp 2017-09-29].
- ↑ a b c d KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2017 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Klingenthal: Historyczne zwycięstwo reprezentacji Polski!. skijumping.pl, 2016-12-03. [dostęp 2017-09-29].
- ↑ Adam Bucholz: MŚ w Lahti: Polska mistrzem świata! Historyczne złoto Biało-Czerwonych!. skijumping.pl, 2017-03-04. [dostęp 2017-09-29].
- ↑ a b c d e KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2018 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Piotr Bąk: Dawid Kubacki: Zesłanie do kadry B pozwoliło mi się znaleźć w tym miejscu, w którym jestem teraz. skijumping.pl, 2017-10-03. [dostęp 2017-10-04].
- ↑ Adam Bucholz, Dominik Formela: ZIO w Pjongczangu: Pewny triumf Norwegów, Polacy z historycznym, brązowym medalem!. skijumping.pl, 2018-02-19. [dostęp 2018-05-20].
- ↑ a b c d e KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2019 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Adam Bucholz: MŚ w Seefeld: Kubacki złoty, Stoch srebrny! Szalony konkurs na Toni-Seelos-Olympiaschanze z polskim happy endem!. skijumping.pl, 2019-03-01. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Adam Bucholz: MŚ w Seefeld: Niemcy obronili tytuł w mikście, Polska szósta!. skijumping.pl, 2019-03-02. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ a b c KUBACKI Dawid - Athlete Information; Season 2020 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-05-21].
- ↑ Adam Bucholz: TCS w Bischofshofen: Dawid Kubacki wygrywa konkurs i cały turniej!. skijumping.pl, 2020-01-06. [dostęp 2020-01-10].
- ↑ Marcin Hetnał: Skoki Narciarskie: Lotos Poland Tour – pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2011-08-16].
- ↑ a b Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-10-01].
- ↑ Sepp Bradl-Skistadion, Bischofshofen. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Wielka Krokiew, Zakopane. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Casino Arena, Seefeld. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Stoch i Kubacki nagrodzeni w Krakowie. skijumping.pl, 2017-06-17. [dostęp 2018-01-06].
- ↑ Uroczyste wręczenie odznaczeń na gali 100-lecia PZN. skijumping.pl, 2019-09-23.
- ↑ Ślub Dawida Kubackiego z Martą Majcher. skoki-narciarskie.pl, 2019-05-02. [dostęp 2019-05-19].
Soczi/Krasnaja Polana
Pjongczang
Val di Fiemme/Predazzo
Falun
Lahti
Seefeld in Tirol/Innsbruck
Oberstdorf
Kranj
Szczyrbskie Jezioro
Lillehammer
Zakopane
Sapporo
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Courchevel
Râșnov
Engelberg
.svg){kind=small}
